Η γραμμή του αίματος

"Όσοι με αποτροπιασμό γράφουν για το αίμα των αθώων ή το αίμα της θυσίας, δεν έχουν δει ποτέ αίμα. Ούτε διαμελισμένο πτώμα. Ευτυχώς. Το αίμα λοιπόν, αυτό το συστατικό της ζωής, έχει μια χαρακτηριστική μεταλλική οσμή, που φέρνει αναγούλα. Περνά απ τη μύτη και φτάνει ως τον εγκέφαλο. Μπορείς να την αναγνωρίσεις ανάμεσα σε χιλιάδες μυρωδιές. Είτε προέρχεται από Αφγανό, είτε από αστυνομικό, είτε από αθώο , είτε από ένοχο. Όσοι μιλούν για αίμα: τρομοκράτες που θέλουν να σώσουν, υπερπατριώτες που θέλουν να σωθούν, υπουργοί που θέλουν να διασωθούν,δεν έχουν... μυρίσει αίμα . Δεν έχουν ξεράσει λίγα μέτρα πιο πέρα. Είναι προστατευμένοι απ την αόριστη, μεταφυσική επίκλησή του.

Μια χώρα λοιπόν κινδυνεύει, όχι όταν φτάνει στη χρεωκοπία, αλλά όταν οι γωνιές της αποκτούν τη μυρωδιά του αίματος και οι άνθρωποί της, της συνήθειας. Μετά ο υπουργός κάνει μια δήλωση. Δεν κινδυνεύουμε από την αύξηση της εγκληματικότητας. Κινδυνεύουμε από την εξοικείωση με το αίμα. Όταν οι ειδικές δυνάμεις της χώρας τραγουδάνε στις παρελάσεις ανθρωποφαγικά τραγουδάκια, οι βομβιστές εκδικούνται ίσως την κοινωνία, ίσως τον εαυτό τους, σπάνια πάντως το σύστημα και όταν το κράτος μοιράζει χιλιάδες όπλα σε δημοσιογράφους, δημάρχους, πολίτες κάνοντας την παραδοχή πως κινδυνεύουν.

Αυτά που γράφονται για τον κύκλο του αίματος είναι λογοτεχνικές μπούρδες. Το αίμα δεν κλείνει ποτέ κύκλο. Όταν αρχίζει να ρέει κάνει τη δικιά του ακατάστατη γραμμή που δεν ξέρεις ποιόν θα αγγίξει και ποιόν θα συμπεριλάβει. Όταν προετοιμάζεις την κοινωνία να το μυρίσει, τότε θα το μυρίσει.Έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το αίμα. Και πίσω απ τα πιστόλια και τις βόμβες υπάρχουν οπλισμένες κοινωνικές αντιλήψεις."
Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Vida Guerra η Κουβανή καλλονή γεμάτη καμπύλες

Τα όργια του Δαλούκα στο ντέρμπυ της Κυριακής

ΜΜΕ και έλεγχος του νου.

«Το χρέος της Ελλάδας είναι πρωτοφανές»...ψέματα και αλήθειες.

«Το χρέος της Ελλάδας είναι πρωτοφανές»...

Aπό τον Μιχάλη Μάσελο

Σύμφωνα με στοιχεία του Δ.Ν.Τ. το χρέος της Ελλάδας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι στο 179% του Α.Ε.Π. Ας δούμε λίγο τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά) των άλλων χωρών:
Ιαπωνία: 197,2% του Α.Ε.Π.
Ολλανδία: 234%
Ιρλανδία: 222%
Βέλγιο: 219%
Ισπανία: 207%
Πορτογαλία: 197%
Ιταλία: 194%
Μέσος όρος για Ε.Ε.: 175% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π.
Ποια είναι η Ελληνική «ιδιαιτερότητα»;
Η Ελλάδα λοιπόν κάνει την πρωτοτυπία να μεταφέρει τα χρέη του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο. Γιατί ...

το Ελληνικό κράτος όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια σε μια σειρά από ανοιχτές παρανομίες (π.χ. εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) αλλά στερεί προκλητικά από το δημόσιο τους βασικούς του πόρους, προτιμώντας να φαίνεται ένα χρεοκοπημένο κράτος παρά ένας ανίκανος ιδιωτικός τομέας. Κι όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε στις κάθε τύπου επιδοτήσεις
Μόνο από τις offshore εταιρίες χάνονται κάθε χρόνο 6 δις έσοδα για το κράτος (Νέα, 11/05/2009). Χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Αγαπητός αναφέρει στην Ελευθεροτυπία της 20/02: «…τα μη εισπραττόμενα φορολογικά έξοδα υπερβαίνουν το 40% των εισπραττόμενων». Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. το 25% της παραγωγής στην Ελλάδα διακινείται χωρίς παραστατικά με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει τόσα λεφτά, ώστε αν τα έπαιρνε «…θα επέτρεπαν ακόμη και το μηδενισμό του δημόσιου χρέους μέσα σε λίγα χρόνια» (Ελευθεροτυπία, 20/02)
Σύμφωνα με τον Θ. Πελαγίδη, Καθηγητή της Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
«Στην Ελλάδα, το χρέος του κράτους αντικατοπτρίζει και τις αδυναμίες του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας που δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός με διεθνείς όρους. Το κράτος έτσι παίρνει πάνω του και μέρος του ιδιωτικού χρέους, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει και την αδυναμία του ιδιωτικού τομέα να πάρει τις ευθύνες του, να είναι διεθνώς ανταγωνιστικός χωρίς την κρατική προστασία και χρέωση.»
(http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=81857)
«Το Ελληνικό δημόσιο είναι διογκωμένο»
Σύμφωνα με στοιχεία του I.L.O. (International Labour Organization) στην Ελλάδα οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το 22,3% των εργαζομένων την ίδια στιγμή που στην Γαλλία είναι το 30%, στην Σουηδία 34%, Ολλανδία 27%, Αγγλία 20%, Γερμανία 14%.
Τα παραπάνω στοιχεία περιλαμβάνουν τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στην λίστα των χωρών της Ε.Ε. η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο μέσον!
Η διόγκωση λοιπόν του δημοσίου είναι πέρα για πέρα πλαστή και ουσιαστικά χρησιμοποιούν την λειτουργικότητα του δημόσιου τομέα προκειμένου να πείσουν τον κόσμο ότι είναι διογκωμένος. Δεν έχει όμως παρά να ρίξει κανείς μια απλή ματιά στις μετατάξεις και τις αποσπάσεις για να δει το μηχανισμό «αξιοποίησης» των υπαλλήλων και τις ευθύνες γι αυτήν. Αλλά δεν μιλάμε μόνο για «εξυπηρετήσεις»: Χαρακτηριστική η περίπτωση υπουργείου που προσέλαβε 250 υπαλλήλους στα Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης (μέσω Α.Σ.Ε.Π.) χωρίς να έχει προνοήσει ΚΑΝ να νοικιάσει χώρο εργασίας γι αυτούς!! Η οργάνωση όμως των διευθύνσεων/οργανισμών/υπουργείων δεν είναι θέμα των δήθεν περισσευούμενων υπαλλήλων, αλλά των αδρά αμειβόμενων στελεχών και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Αν αύριο λοιπόν απελευθερωθούν οι απολύσεις τα «στελέχη» αυτά μαζί με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους θα εισηγηθούν την χρησιμότητά μας ως εργαζόμενοι, θα εισηγηθούν για την δική μας δουλειά, σύνταξη, ζωή!
«Οι Έλληνες δεν δουλεύουν»
Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες εργαζόμενοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 40,3 ωρών που είναι ο μέσος όρος στην Ε.Ε. Αν λοιπόν ψάχνουμε για «τεμπέληδες» καλύτερα να πάμε πιο βόρεια όπου οι Σουηδοί (38,1), Δανοί (38) Φιλανδοί (37,8) κλπ. φαίνεται να τεμπελιάζουν πολύ για τα δεδομένα του Πρετεντέρη.
Γιατί λοιπόν είναι μειωμένη η παραγωγικότητα;
Το πρόβλημα και πάλι βρίσκεται στον ιδιωτικό τομέα: ΔΕΝ κάνει καμία τεχνολογική βελτίωση, δεν αναλαμβάνει το κόστος του εκσυγχρονισμού του και στηρίζεται στο χαμηλό μεροκάματο, το οποίο για να εξασφαλίσει πηγαίνει πλέον ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ σε χώρες των Βαλκανίων.
Ως ανταπόδοση, τα κέρδη του από το εξωτερικό…παραμένουν στο εξωτερικό, σε off-shore εταιρίες και τράπεζες. Μάλιστα για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους (ειδικά) οι τράπεζες προς το δημόσιο, όχι μόνο κερδοσκοπούν με το χρέος του δημοσίου μέσα από την γνωστή κομπίνα με την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), αλλά προτρέπουν εδώ και χρόνια τους «σημαντικούς» πελάτες τους να βγάλουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό σε αφορολόγητους off shore παραδείσους που ιδρύουν οι…ΙΔΙΕΣ!!!! (Ελευθεροτυπία 3/05/2002)
Σε αυτούς δόθηκαν τα 12 δις «σωτηρίας» και εγγυήθηκαν άλλα 16!!! Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να γράψουμε για την σημερινή πραγματικότητα, όμως όλα θα συγκλίνουν προς μία απλή αλήθεια:
Σήμερα δεν γίνεται απλά μια τεράστια αναδιανομή πλούτου από τους φτωχότερους προς τους πλουσιότερους, αλλά και τίθενται οι βάσεις για την διαιώνιση της ουσιαστικής εξαθλίωσης τόσο για την δική μας όσο και για τις επόμενες γενεές.
Όσοι πιστεύουν ότι είναι απλά μια μπόρα που θα περάσει θ’ απογοητευθούν, όχι γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά γιατί τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει δίχως την δική μας συμμετοχή. Με τους σημερινούς όρους η ανοχή δεν είναι απλά συνενοχή, είναι ενεργός συμμετοχή στην καταστροφή της ζωής μας. Η ελπίδα έχει νόημα όταν έχει μια βάση. Δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέφουμε την βάση κρατώντας μια μάταιη ελπίδα.
Δεν μας ζητούν να δουλέψουμε περισσότερο.
Δεν μας ζητούν να μαζέψουμε τα έξοδά μας
Δεν μας ζητούν να κάνουμε κάποιες θυσίες για το κοινό καλό
Δεν μας ζητούν να στερηθούμε για τα παιδιά μας
Ζητούν τις ζωές μας και τις ζωές των γενιών που έρχονται.
Όσοι θεωρούν τα παραπάνω μεγάλα λόγια ή λαϊκίστικες ρητορείες θα δουν και στην πράξη ότι κάποια παραμύθια έχουν άσχημο τέλος.
Μόνο που στην πραγματική ζωή ευθυνόμαστε κι εμείς γι αυτό.

Πρόσεξε κανείς τον Νταρμπισάιρ όταν έβαλε το γκολ.. Βρισκόταν σε πλήρη διέγερση. Τρομερή φωτογραφία...

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης και οι ομοιότητες με αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας τελευταία...

Στο παρακάτω κείμενο θα βρείτε πολλές ομοιότητες με αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας.

Ήτανε 23 Αυγούστου του 1973 στη Στοκχόλμη, όταν δύο πρώην κατάδικοι , οπλισμένοι, όρμησαν μέσα στην τράπεζα Sveriges Kreditbank, φωνάζοντας (προφητικά ίσως;) «Το πάρτυ έχει μόλις ξεκινήσει». Κράτησαν σε αιχμαλωσία τέσσερις ομήρους, τρείς άνδρες και μία γυναίκα, σε ένα σκοτεινό υπόγειο για 131 ολόκληρες ώρες - δηλαδή γύρω στις πεντέμιση ημέρες - μέχρι να επέμβει η αστυνομία. Το δεδομένο που τράβηξε όμως το διεθνές επιστημονικό -και όχι μόνο- ενδιαφέρον σ΄αυτή την υπόθεση ήταν αυτό που αποκαλύφθηκε μετά τη σύλληψη των δραστών, από τις συνεντεύξεις και τις πράξεις των θυμάτων της απαγωγής. Οι τελευταίοι δήλωναν ότι χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί, ένοιωθαν μία βαθιά έλξη και ταύτιση με τους απαγωγείς τους, ενώ ταυτόχρονα φοβόντουσαν αυτούς που προσπαθούσαν να τους σώσουν. Κατ΄ακρίβεια μάλιστα, βοήθησαν τους δράστες να αντισταθούν στη σύλληψη, ενώ αργότερα δεν δίστασαν να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα τους (!). Τα άτομα αυτά περιήλθαν -όπως γνωρίζουμε τώρα- σε μία πολύ ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση που διαμορφώνεται υπό κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες (κυρίως σε θύματα απαγωγής) η οποία ονομάστηκε «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και την οποία θα συζητήσουμε σήμερα.

Ο όρος «σύνδρομο της Στοκχόλμης» πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο Nils Bejerot ο οποίος είχε αναλάβει να βοηθήσει την αστυνομία στο πιο πάνω περιστατικό. Απο τότε έχει μελετηθεί από πολλούς επιστήμονες από τον χώρο της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας και έχουν βρεθεί πολλά ανάλογα περιστατικά. Τί ακριβώς είναι όμως το σύνδρομο αυτό; Είναι η ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται συνήθως σε θύματα απαγωγής (ή και σε αντίστοιχες περιπτώσεις που θα σχολιάσω πιο κάτω) κατά την οποία ο απαχθής αναπτύσσει και παρουσιάζει έντονα συναισθήματα πιστής υπακοής, θαυμασμού, ταύτισης ή ακόμη και «αγάπης» απέναντι στον απαγωγέα του. Καταλαβαίνετε ότι για να δημιουργηθεί μία τέτοια κατάσταση πρέπει να προϋπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες ευνοούν την ανάπτυξή του. Οι συνθήκες αυτές έιναι οι ακόλουθες τέσσερις: Πρώτα, πρέπει να υπάρχει σαφής απειλή προς την σωματική ή ψυχολογική επιβίωση του εμπλεκόμενου ενώ επίσης και σοβαρή πεποίθηση - φόβος ότι ο απαγωγέας μπορεί να εκπληρώσει την απειλή. Στη συνέχεια πρέπει να υπάρξουν μικρά δείγματα «ευγενικής» συμπεριφοράς από τον απαγωγέα προς το θύμα. Φυσικά έχετε υπόψη σας ότι ακόμη και το να μην τον σκοτώσει ή το να τον αφήσει να φάει κάτι μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες να εκληφθεί σαν ευγενική συμπεριφορά. Επίσης σημαντικό είναι να υπάρχει απομόνωση, με αποτέλεσμα το θύμα να έχει πρόσβαση μόνο στην «οπτική γωνία» του απαγωγέα (δηλ. να είναι απομονωμένος από άλλους ανθρώπους και χωρίς πρόσβαση π.χ. σε μέσα μαζικής ενημέρωσης). Τέλος πρέπει να υπάρχει ανικανότητα του θύματος να δραπετεύσει από τη δεδομένη κατάσταση.

Το πώς εξηγείται ψυχοδυναμικά η τόσο «περίεργη» αυτή ψυχική κατάσταση είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Το θύμα περιέρχεται σε ένα ψυχολογικό στάδιο όπου κυριαρχείται από μία διαρκή και σοβαρή απειλή προς την επιβίωσή του. Ώντας σε απομόνωση, μακρυά από άλλους ανθρώπους που θα μπορούσαν να του προσφέρουν προστασία, προσπαθεί να αναπληρώσει αυτή του την ανάγκη αναζητώντας την έστω και ασυνείδητα από τον δράστη. Ειδικά στην περίπτωση που ο δράστης δείχνει κάποια μικρά δείγματα «ευγένειας», το θύμα δένεται με αυτή την θεωρούμενη ώς καλή του πλευρά. Εισχωρεί δε σε μία κατάσταση ασυνείδητης «αποσύνδεσης» από την φυσιολογική αντίληψη της κατάστασης, με αποτέλεσμα να αρνείται να συνειδητοποιήσει την αρνητική πλευρά του δράστη, η οποία προκάλεσε και εξ΄ αρχής όλη αυτή την κατάσταση. Με σκοπό να μπορέσει να καταλάβει τα πράγματα που ευχαριστούν τον δράστη (έτσι ώστε να εκπληρώνει τις επιθυμίες του και να εξασφαλίζει την επιβίωσή του) αρχίζει να βλέπει τα πάντα από την οπτική γωνία του δράστη με αποτέλεσμα να υιοθετεί την δική του προοπτική και σταδιακά να ταυτίζεται πλήρως μαζί του. Η δική του προοπτική θεωρείται πλέον ασήμαντη τουλάχιστο ώς προς την ανάγκη της επιβίωσής του. Τελικά, η εικόνα του εαυτού του θύματος ταυτίζεται με τον τρόπο που αντανακλάται μέσα από τα μάτια του δράστη. Εικόνα η οποία στην περίπτωση ενήλικα αντικαθιστά την προηγούμενη εικόνα για τον εαυτό του, ενώ σε περίπτωση παιδιού - θύματος συχνά μπορεί να αποτελεί την μόνη γνωστή εικόνα για τον εαυτό του.

Και αν τα πιο πάνω ακούγονται ιδιαίτερα σπάνια και απόμακρα από την καθημερινότητα, ίσως να μην είναι ακριβώς έτσι... Σκεφτείτε μόνο πόσο πιο συχνό γίνεται αυτό το σύνδρομο, αν αναλογιστούμε ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις οικογενειακής βίας (κυρίως άσκησης βίας από άνδρα σε γυναίκα, αλλά και από γονέα σε παιδί) υποβόσκει στην πραγματικότητα μία ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση που είναι στενός συγγενής του συνδρόμου της Στοκχόλμης. Μια σχέση εξάρτησης όπου η κακοποιημένη γυναίκα ζεί στην αιχμαλωσία μίας σχέσης, δεχόμενη παθητικά συνεχόμενη απειλή (κάτω από τη σκιά σωματικής ή ψυχολογικής βίας), αναγκαζόμενη να «συμμαχήσει» με τον δράστη έτσι ώστε να κερδίσει την εύνοιά του και να επιβιώσει, λαμβάνοντας σαν ανέλπιστο δώρο τα μικροσκοπικά δείγματα αγάπης που της επιδεικνύει σποραδικά, που επιβεβαιώνουν την «αγάπη» του και την αποτρέπουν από το να ξεφύγει απ΄τον παραλογισμό της σχέσης και να επανέλθει στη πραγματικότητα. Και αυτό είναι ενα φαινόμενο δυστυχώς πολύ πιο συχνό απ’ ότι πιστεύουμε ή απ΄ότι θέλουμε να πιστεύουμε...

Οι 10 καλύτερες χαμηλές πτήσεις. Για τον ξάδελφο πιλότο Γιάννη Παπ.

Για τον ξάδελφο πιλότο Γιάννη Παπ.

Στο Νο1 το συνεφάκι στο πίσω μέρος του αεροπλάνου, σχηματίζεται επειδή σπάει το φράγμα του ήχου.

Ένα συγκλονιστικό video

Διαβάστε το κείμενο και μετά δείτε το video..Είναι πραγματικά συγκλονιστικό.
Η εμφάνιση μιας ντροπαλής 24χρονης σε σόου ταλέντων της ουκρανικής τηλεόρασης προκάλεσε το κλάμα μίας ολόκληρης χώρας, καθώς και διεθνή αίσθηση. Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου. Η Ουκρανία προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2010, ενώ βρίσκεται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση ως χώρα.
Από τον περασμένο Μάιο, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Simonova, με ένα κουτί γεμάτο άμμο, ζωγραφίζοντας πανέμορφες εικόνες πάνω σε αυτό, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας, όλο και περισσότεροι θαυμαστές κάθονταν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να τη δουν.
Τα βίντεό της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία έχασε περίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων. Με τη βοήθεια της άμμου, τα πορτραίτα της Simonova δείχνουν τις ανθρώπινες απώλειες από τη γερμανική εισβολή του 1941.
Η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα. Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας.
Η 24χρονη κέρδισε, φυσικά, το πρώτο βραβείο του παιχνιδιού (80.000 λίρες) και επέστρεψε στην κανονική της ζωή στην Κριμαία.
(H επιγραφή στο τέλος του βίντεο: " Είσαι πάντα κοντά μας")


Από τον Αλέξανδρο Βαρελογιάννη

Γιατί πρέπει να εξεγερθούμε.

Ο κ. Max Keiser, διεθνούς φήμης οικονομικός αναλυτής με πολλές σωστές προβλέψεις στο ενεργητικό του, μίλησε (στο Al Jazeera) για την Ελληνική κρίση, σε μία συνέντευξη – καταπέλτη, με υπότιτλους. Βέβαια ο διεθνής οικονομικός αναλυτής, απορεί μετα απο τόση πολιτική κοροϊδία γιατί δεν έχουμε εξεγερθεί ακομα. Μάλιστα εκνευρίζετε τόσο με την απάθεια των Ελλήνων που χάνει την ψυχραιμία του και μας προτρέπει σε επανάσταση κατά των πολιτικών.

Ένα πραγματικό θρίλερ στον αέρα!!!

Ένας ερασιτέχνης κάμεραμαν τραβά βίντεο την ώρα που σε κάποια επίδειξη στον αέρα με μονοκινητήριο, σπάει στην κυριολεξία το ένα φτερό του μονοκινητήριου.

Το νέο sex symbol Ανθή Τσομπανίδου, στο Playboy.

Κατέβασμα βίντεο από το youtube με μία εντολή.

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν αρκετά software και ιστοσελίδες που μας επιτρέπουν να κατεβάσουμε τα βίντεο από το youtube.Όμως μπορούμε και χρησιμοποιώντας μόνο μία εντολή στο πληκτρολόγιο μας να το κάνουμε αυτό.Ο τρόπος είναι πολύ απλός.

Έστω ότι για παράδειγμα θέλουμε να κατεβάσουμε το βίντεο που βρίσκεται στο ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.youtube.com/watch?v=bAsA00-5KoI

Γράφουμε απλώς την εντολή OK μετά το www. έτσι ώστε ο σύνδεσμος να γίνει:

http://www.OKyoutube.com/watch?v=bAsA00-5KoI

και πατάμε Enter.

Θα δούμε ότι θα επιτρέψει να κατεβάσουμε το αρχείο οπότε και το αποθηκεύουμε στον υπολογιστή μας.

Γεννήθηκε στον Πειραιά, λατρεύεται παντού. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π thanks StereoMike για την τραγουδάρα.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΜΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ!

Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η... ΕΕ;
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
11/2/2010

Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο
Παπανδρέου να εξαγγείλει. Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του
ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.

Χρεοκοπεί άραγε μια χώρα όταν επί σειρά ετών έχει ελλείμματα; Ναι, είναι η απάντηση που προσπαθούν να υποβάλουν. Οχι, είναι η σωστή απάντηση. Σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν τα ελλείμματα για να οδηγηθεί μια χώρα σε χρεοκοπία. Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τι γίνεται στις οικονομικές
υπερδυνάμεις του πλανήτη - την ευρωζώνη, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία.

Και οι τρεις, ολόκληρη τη δεκαετία 2001 - 2010 (εννοείται ότι για το 2010 αναφερόμαστε σε προβλέψεις) είχαν ελλείμματα και μόνο ελλείμματα και τα δέκα ανεξαιρέτως συνεχή χρόνια!

Η ευρωζώνη 6,6% για το 2010 και 6,2% για το 2009, αλλά και 2,5% το 2002 ή 3% το 2003.

Πολύ χειρότερη η κατάσταση στις ΗΠΑ: έλλειμμα 10% το 2010 και 12,5% το 2009 ή 5,9% το 2008. Επίσης 3,7% το 2002 και 4,8% το 2003.

Στην Ιαπωνία απερίγραπτα χειρότερα τα πράγματα: έλλειμμα 8% το 2002 και επίσης 8% το 2003, αλλά και 5,8% το 2008 και 10,5% το 2009 ή 10,2% το 2010! Για ολόκληρη τη δεκαετία, τα ελλείμματα της Ιαπωνίας ήταν σαφώς χειρότερα από αυτά της Ελλάδας!

Ναι, λένε κάποιοι, όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο υψηλά ελλείμματα έχει και υψηλό δημόσιο χρέος.

Η Ιαπωνία να δείτε!
Στο 135,4% (!) του ΑΕΠ της βρισκόταν το δημόσιο χρέος της ήδη από το 2000 και καθόλου δεν έχει μειωθεί στη διάρκεια της δεκαετίας. Αντιθέτως έχει εκτοξευθεί στο 197,2% (!), όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν 112,6% το 2009
και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 125% το 2010. Επειτα, ο περιορισμός της συζήτησης στο δημόσιο χρέος δεν επιτρέπει την πλήρη απεικόνιση της κατάστασης.

Αν επεκτείνουμε την ανάλυση στο συνολικό χρέος κάθε χώρας (το σύνολο του ποσού δηλαδή που έχει δανειστεί το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, άρα δημόσιο συν ιδιωτικό χρέος), η εικόνα αλλάζει εντυπωσιακά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Εξαιρετικά υψηλό, μπορεί να
νομίσει κανείς. Ισως, αλλά ο μέσος όρος της ΕΕ είναι... 175%! Ιδιο δηλαδή με
της Ελλάδας.

Στο συνολικό χρέος δε, καθόλου «πρωταθλήτρια» της ευρωζώνης δεν είναι η Ελλάδα. Την ξεπερνούν η Ολλανδία (!) με 234%, η Ιρλανδία με 222%, το Βέλγιο
με 219%, η Ισπανία με 207%, η Πορτογαλία με 197%, η Ιταλία με 194% και πάει λέγοντας.

Εντυπωσιακά στοιχεία προκύπτουν επίσης όταν ασχοληθεί κανείς με το εξωτερικό χρέος μιας χώρας (πόσα χρωστούν δηλαδή το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες μιας χώρας σε ξένες τράπεζες, δεδομένου ότι πάντα ένα τμήμα του
χρέους αναφέρεται σε τράπεζες της ίδιας της χώρας).

Περιορίζοντας το δείγμα στις βαλλόμενες μεσογειακές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία) και στην Ιρλανδία, η οποία ως... χώρα-φούσκα του νεοφιλελευθερισμού έχει συρρικνωμένο σχετικά δημόσιο χρέος αλλά αστρονομικό χρέος επιχειρήσεων και ιδιωτών, προκύπτει μια εντελώς διαφορετική κατάταξη αυτών των χωρών.

Στο εξωτερικό χρέος, λοιπόν, διαπιστώνουμε ότι η Ιρλανδία χρωστάει στους ξένους το... 414% του ΑΕΠ της και η Πορτογαλία το 130% του δικού της ΑΕΠ.
Σε σαφώς καλύτερη μοίρα βρίσκονται η Ελλάδα με 89,5% του ΑΕΠ και η
Ισπανία με 80% βάσει των στοιχείων που δίνει η γερμανική εφημερίδα
«Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Υπάρχουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης, λοιπόν, που στην πραγματικότητα χρωστούν περισσότερα στις τράπεζες ή στους ξένους από την Ελλάδα.

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
Κερδοσκοπικά και πολιτικά τα αίτια
Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο, έχουν συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας! Δέκα ολόκληρα χρόνια η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος τρομερά μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και παράλληλα την ίδια δεκαετία έχει ελλείμματα κατά μέσο όρο πολύ χειρότερα από τα ελληνικά!

Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος (!) από της Ελλάδας. Το γεγονός ότι για καμιά από αυτές τις χώρες δεν λένε ότι χρεοκοπεί (πολύ σωστά, άλλωστε), ενώ το λένε για την Ελλάδα (εντελώς αβάσιμα), αποδεικνύει ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και
κερδοσκοπικών επιθέσεων.

ΑΠΟΨΕΙΣ :: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦOI:: ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
16/2/2010

Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές.
Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας
είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από
τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).

Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους. Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα
ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.

Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν
ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου
αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.

Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας
τράπεζας!

Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως
«παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».

Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι
κερδοσκοπικές επιθέσεις!

Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ' όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.

Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ
και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το
επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.

Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.

Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες

εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.

Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...

ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ

Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών

ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Εχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν.
Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η
γαλλική εφημερίδα.

Ανέκδοτο. Ο μηχανικός στην κόλαση...

Ένας μηχανικός πεθαίνει και πάει κατά λάθος στην Κόλαση.
Για λόγους πολιτικής όλοι οι μηχανικοί πάνε στον Παράδεισο,
αλλά αυτός τους ξέφυγε.
Κατεβαίνει στην Κόλαση ο μηχανικός, άθλια η κατάσταση, πολλή ζέστη,
φωτιές, λάβα, υδρατμοί, πανικός.
Βρίσκει τον Διάβολο, του τα λέει ένα χεράκι και σε ένα
μήνα μέσα έχει εγκαταστήσει κλιματισμό, υδρομασάζ,
τουαλέτες και κυλιόμενες σκάλες.

Παίρνει ο Θεός
τηλέφωνο στην Κόλαση:

- Πώς περνάτε εσείς
εκεί κάτω;

- Χάρμα, έχουμε ένα μηχανικό
εδώ, δουλευταράς το παιδί, έφτιαξε τουαλέτες,
υδρομασάζ,
κυλιόμενες σκάλες .

- Τι; Έγινε λάθος, δεν πρέπει
να έχετε εσείς μηχανικούς, να
τον στείλεις πίσω!

- Τι λε ρε. Έχουμε βάλει μπροστά
για πισίνες, αίθρια, πάρκα,
σιγά μη σ'
τον στείλω!

- Στείλε τον αμέσως, διαφορετικά
θα σου κάνω μήνυση!

- Σοβαρά; Και πού θα
βρεις δικηγόρο;

Η διακήρυξη του Δημοσίου Υπαλλήλου.

Ε,ναι λοιπόν φταίω εγώ.

Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο και εκπαιδευτικό που μετά από 12 χρόνια παίρνω 1400 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ.
Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό, αλλά όμως νοιάζονται.
Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.
Φταίω εγώ που δεν λέω να κατανοήσω τους εθνικούς λόγους για τους οποίους οι δικηγόροι δεν καταβάλλουν ΦΠΑ, οι γιατροί δεν πληρώνουν φόρους, οι υπάλληλοι της βουλής παίρνουν 16 μισθούς.
Φταίω εγώ, ο δημόσιος υπάλληλος, που εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε θνησιγενείς και μεταθανάτιες εφημερίδες μέσω κρατικών χρημάτων και σε ποδοσφαιρικές ομάδες.
Φταίω εγώ ο εκπαιδευτικός, γιατί αντί να κάνω ιδιαίτερα για να μην έχω οικονομικό πρόβλημα, περιμένω να μου δώσει μισθό το κράτος.
Φταίω εγώ γιατί δεν μπορώ να αντιληφτώ ότι πρέπει να δώσω ως πατριώτης και το 13 μισθό για να μπορούν οι εργολάβοι να φτιάχνουν δρόμους με τριπλάσιο κόστος από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για να μπορούν οι ίδιοι εργολάβοι να εισπράττουν υπέρογκα ποσά από τα διόδια και μετά μέσα από τις εφημερίδες τους και τους σταθμούς τους να στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους για το χάλι της οικονομίας. Για να μπορούν να προβάλλουν και να προωθούν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. Αλήθεια πόσοι Έλληνες εργάστηκαν στα μεγάλα έργα; Και πόσοι μετανάστες;
Φταίω εγώ που δεν νοιώθω πατριώτης για να δώσω και το 12ο μισθό στο κράτος για να μην αποδίδει κανένας καναλάρχης ασφαλιστικές εισφορές και αγγελιόσημα και κάθε ιδιοκτήτης εφημερίδας να μπορεί να έχει αφορολόγητο ποσό από τον τζίρο του και να μπορούν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι να είναι στη μισθοδοσία υπουργείων.
Φταίω εγώ που δεν έχω Πόρσε καγιεν και offshore εταιρεία όπως όλοι οι καλοί πατριώτες και που πιστεύω ότι νόμιμο είναι μόνο ότι είναι και ηθικο.
Φταίω εγώ ο προδότης της πατρίδας που δεν δίνω και τον 11ο μισθό μου για να μπορούν οι τράπεζες να δηλώνουν πριν λίγα χρόνια αστρονομικά κέρδη τετραπλάσια σε σχέση με τις ευρωπαικές και μόλις τα στελέχη τους έπεσαν έξω να τους δίνει το κράτος 22 δις ¤. Βλέπετε για να πλουτίσουν λίγοι πατριώτες τραπεζίτες πρέπει όλοι εμείς για 2 δις ¤ να φάμε ...παντεσπάνι!
Φταίω εγώ ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που το κράτος χαρίζει δις σε φαρμακευτικές εταιρείες για εθνικούς λόγους και δεν συλλαμβάνει λαθρέμπορους καυσίμων όταν είναι πρόεδροι ΠΑΕ.
Φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο πατριώτης για να βοηθήσω με το μισθό μου τους εργατικούς επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα που έχουν τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρωζώνη και δεν φορολογούνται τα μερίσματά τους.
Φταίω εγώ λοιπόν που λόγω έλλειψης πατριωτισμού δεν μπορώ να αντέξω το γεγονός ότι για το κράτος εγώ ο εκπαιδευτικός των 1400 ευρώ θεωρούμαι δαπάνη περικοπτέα και ίσως και σπατάλη.

Για όλους αυτούς τους λόγους προχωρώ κι εγώ στα δικά μου επώδυνα πλην όμως αναγκαία μέτρα για την ανόρθωση της οικονομίας μας και παροτρύνω και όλους όσους νοιώθουν το ίδιο να τα ακολουθήσουν για το δύσκολο χρονικό διάστημα που έρχεται. Προτείνω λοιπόν σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μέχρι να μας δώσουν πίσω τα χρήματα που μας παίρνουν τώρα ή μέχρι να φυλακιστούν κάποιοι πολιτικοί ή να δημευτούν περιουσίες φοροφυγάδων να θυμούνται τα εξής.
1. Δεν αγοράζω τίποτα πέρα από τα απολύτως αναγκαία. Για τα υπόλοιπα εάν δεν μου κάνουν επί τόπου έκπτωση 20%, όσο και η απώλεια του εισοδήματός μου, δεν τα αγοράζω. Ας κινηθεί η αγορά από τους τίμιους και εργατικούς υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα.
2. Δεν βγαίνω έξω για καφέ εάν δεν μειώσουν κατά 20% την τιμή του. Το ίδιο και για το σινεμά, θέατρο και λοιπά.
3. Δεν αγοράζω εφημερίδα για λόγους τάξης καθώς όλες θεωρούν εμάς ως αιτία του κακού, αλλά και γιατί επιδοτούνται από το κράτος.
4. Δεν επιβραβεύω με τηλεθέαση δημοσιογράφους που επιχαίρουν για τα μέτρα, όπως είναι φυσικό για μίσθαρνα γλοιώδη υποκείμενα οικονομικών συμφερόντων.
5. Δεν πιστεύω κανένα δημοσιογράφο αν δεν αποκαλύψουν ποιοι και πώς καταχράστηκαν δις ¤ την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων; Αν δεν μας πούν πόσοι Έλληνες εργάτες επωφελήθηκαν των μεγάλων έργων και εάν καταβλήθηκαν οι εργατικές εισφορές. Εάν δεν μας πουν πόσα διόδια έπρεπε να πληρώνουμε και τι είδους κομπίνα γίνεται με τους εργολάβους που παίρνουν διόδια πριν κατασκευάσουν τους δρόμους. Εάν δεν μας αποκαλύψουν ποιοι δημοσιογράφοι πληρώνονται από υπουργεία.

Παρόλο δε που δεν είμαι και τόσο πατριώτης, προτείνω στην κυβέρνηση που σίγουρα όλοι είναι πατριώτες, τα εξής μέτρα περιμένοντας να μας πει κάποιος πόσα δις ¤ θα απέφεραν.
1. Φορολόγηση 1% των χρηματιστηριακών συναλλαγών.
2. Φορολόγηση 40 % των επιχειρήσεων.
3. Φυλάκιση για όσους δεν αποδίδουν ΦΠΑ
4. Φόρος 5% επί των στρατιωτικών δαπανών.
5. Παύση χρηματοδότησης ΠΑΕ και ΚΑΕ.
6. Παύση χρηματοδότησης ιδρυμάτων πρωθυπουργών.
7. Παύση χρηματοδότης εφημερίδων και ιδιωτικών καναλιών με κρατκή διαφήμιση
8. Οι πλούσιοι που φυλάσσονται από αστυνομικούς να καλύπτουν και τη μισθοδοσία τους
9. Οι επιχειρηματίες να συμβάλλουν και αυτοί επώνυμα, αν όχι με 20%, τουλάχιστον με 10% έκτακτη εισφορά ως καλοί πατριώτες που δεν είμαστε εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι.
10. Φόρος 10% στα έσοδα από τα διόδια χωρίς να αυξηθεί η τιμή, γιατί οι εργολάβοι είναι και οι περισσότερο πατριώτες από όλους.

Η φωτογραφία ντοκουμέντο του σημερινού ψεκασμού στον Γκλέζο. Απόταξη και μόνο απόταξη στον αλητήριο.

Ο Βρετανός Ευρωβουλευτής Farage ξεσκεπάζει τον μη δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρος της ΕΕ Βαν Ρουμπόϊ...

Ανέκδοτο. Η Γκαντέμω....

Είναι λοιπόν αυτή η γυναίκα ενός τύπου, ο οποίος βρίσκεται διαρκώς στο νοσοκομείο με
κρίσεις. Τη μία πέφτει σε κώμα, την άλλη γίνεται καλύτερα, κ.ο.κ. Παρόλα αυτά,
αυτή ήταν στο πλευρό του κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό.

Σε μια στιγμή, και εκεί που καθόταν και τον κοίταζε που ξάπλωνε στο κρεβάτι του
νοσοκομείου, αυτός ανοίγει λίγο τα μάτια του και της ψιθυρίζει με βαρύ τόνο:



"Ξέρεις κάτι; Ήσουν πάντα στο πλευρό μου σε όλες μου τις δύσκολες
στιγμές... Όταν απολύθηκα από τη δουλειά μου, ήσουν εκεί να με παρηγορήσεις,
όταν η επιχείρησή μου απέτυχε, ήσουν εκεί να με υποστηρίξεις, όταν με
πυροβόλησαν στο δάσος, ήσουν εκεί, όταν χάσαμε το σπίτι, ήσουν πάντα μαζί
μου... Τώρα που η υγεία μου κλονίστηκε, είσαι συνεχώς στο πλευρό μου... Λοιπόν
ξέρεις κάτι;"

"Τι αγάπη μου;" τον ρωτάει εμφανώς συγκινημένη η γυναίκα του.

"Τελικά
είσαι και πολύ γρουσούζα."

Nα γιατί θα γίνει 3ος Παγκόσμιος πόλεμος. Εξαιρετικό άρθρο που ερμηνεύει τα γεγονότα και προφητεύει τα χειρότερα.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, τα μέτρα που παίρνονται για την αντιμετώπιση της, που θα καταλήξει και ποιος θα «πληρώσει το μάρμαρο». Μία γλαφυρή ιστορία σε στυλ Τσιφόρου, που ερμηνεύει τα γεγονότα και προφητεύει τα χειρότερα.


Σκέψου ότι ζεις σε μια γειτονιά παλαιού τύπου. Από αυτές που βλέπεις στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, ας πούμε “Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο” φάση. Έχεις τώρα σ΄αυτή τη γειτονιά ένα μπακάλικο. Το αφεντικό του μαγαζιού κωλόχοντρος, αντιπαθέστατος αλλά αναγκαίος, επειδή φέρνει τα πάντα, παστέλια, μαντολάτα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, τσιγάρα -διαθέτει και τηλέφωνο «δια το κοινόν». Έχει και υπαλλήλους διάφορους ο χοντρός -βάλτους κι αυτούς στην ιστορία.
Τι κάνει λοιπόν ο χοντρός; Αγοράζει κοψοχρονιά και πουλάει σε τσιμπημένες τιμές, κλέβει και στο ζύγι -κονομάει γενικώς. Και όσο κονομάει, τόσο αγοράζει. Κι όσο αγοράζει, τόσο πουλάει όλο κι ακριβότερα. Χοντρικώς, κονομάει πουλώντας λιανικώς.
Έχει φτιάξει τώρα ο χοντρός ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο από τη μπάκα του. Τι να το κάνει; Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια, με τοκογλυφίες δε θέλει να μπλέκει καθότι επίφοβα πράγματα, για την πάρτη του δε γουστάρει να ξοδέψει, επειδή τυγχάνει ολιγαρκής καρμίρης.
Σκέφτεται λοιπόν, σπάει την κεφάλα του, τι να το κάνει το μπαγιόκο. «Ρε δεν ανοίγω ακόμα ένα μπακάλικο, να κονομάω από δυο πάντες;» λέει στο τέλος. Φτιάχνει λοιπόν δεύτερο μαγαζί.
Τώρα υπάρχουν δυο μπακάλικα στη γειτονιά, μόνο που οι τιμές δεν πέφτουν (κορόιδο είναι ο χοντρός να τις ρίξει; Αφού μόνος του κάνει παιχνίδι). Αντιθέτως, λόγω εξόδων της αναπτυσσόμενης επιχείρησης (του χοντρού), οι τιμές ανεβαίνουν.

Τι γίνεται μετά; Τι να γίνει; Μεροκαματιάρηδες οι άνθρωποι της γειτονιάς, δεν διαθέτουν κανένα μηχάνημα να κόβει αβέρτα χρήματα, οπότε δεν μπορούν πλέον να αγοράσουν τα εμπορεύματα του χοντρού. Πέφτουν τα έσοδα, ανεβαίνουν τα έξοδα -τρελαίνεται ο χοντρός! Τι θ΄απογίνει; Αποφασίζει να ανοίξει μπλοκάκι με βερεσέδια. Καλύτερα να του χρωστάνε παρά να σαπίζει το εμπόρευμα στα ράφια.

Αναθαρρεύουν λοιπόν οι μεροκαματιάρηδες της γειτονιάς κι αρχίζουν να ψωνίζουν όλο και περισσότερα με βερεσέ. Το μπλοκάκι του χοντρού γίνεται κανονικός τηλεφωνικός κατάλογος. Ξυπνάει, που λες, ένα πρωί ο χοντρός μέσα στον ιδρώτα. «Ρε τι γίνεται εδώ; Έχω καταντήσει να μου χρωστάνε μέχρι και τα καναρίνια το καναβούρι τους. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν έκανα καλά να ξανοιχτώ τόσο πολύ, άσε που ψυλλιάζομαι ότι οι μπαταξήδες της γειτονιάς δεν θα έχουν να με ξεχρεώσουν στον αιώνα τον άπαντα».
Στίβει το κεφάλι του και να τι σκαρφίζεται: Πάει στον γερο-τσιφούτη της γειτονιάς, τον σιχαμερό που δανείζει με τόκους δέκα φορές πάνω από το νόμιμο. «Γερο-Λαδά αδερφέ μου, σώσε με!» παρακαλάει. «Ξανοίχτηκα με τα βερεσέδια. Κάνε κάτι να έρθω στα ίσα μου, γιατί οι προμηθευτές πιέζουν κι εγώ μόνο το μπλοκάκι έχω…».
Ο τσιφούτης την έχει από καιρό ανθιστεί τη φτιάξη, καθότι παλιά πουτάνα στην οικονομική ανάλυση. Αγοράζει λοιπόν το μπλοκάκι του χοντρού (κοψοχρονιά φυσικά) και όλα μέλι-γάλα.

Τώρα, αυτό το μπλοκάκι με τα βερεσέδια πρέπει κάπως να κλείσει. Όμως ο τσιφούτης είναι λεπτοκαμωμένο άτομο, καχεκτικό και φιλάσθενο. Φωνάζει λοιπόν κάτι καλόπαιδα της γειτονιάς, με πτυχία και περνές από τα καλύτερα Σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και τους ξηγιέται. «Φέρτε μου τα φράγκα κι από ό,τι μαζεύετε, 2% δικά σας». Ξαμολιούνται τα παιδιά, απειλούν, δέρνουν, σπάνε -κάτι μαζεύουν. Φτιάχνει την πρώτη μπάζα ο τσιφούτης, αλλά είναι ακόμα παθητικός. Το μπλοκάκι ούτε που αδυνάτισε καθόλου, τετράπαχο παραμένει.
Πάει λοιπόν στα δικαστήρια και τις αστυνομίες. «Βοηθήστε με καλοί μου άνθρωποι, φτωχός είμαι, το κομπόδεμά μου δάνεισα και τώρα δε με πληρώνουν επειδής είμαι γέρος κι ανήμπορος». Φιλότιμοι οι σταυρωτήδες, κάνουνε μια έτσι και ξεσπιτώνουν ένα κάρο κόσμο, αφού οι έρημοι οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν.
Κάθεται τώρα ο τσιφούτης και ξαναμετράει. Τι πήρε; Λίγα λεφτά και μπόλικα χαμόσπιτα. Ούτε καν τα χρήματα που έδωσε στον χοντρό μπακάλη δεν έπιασε. Τραβάει τις αραιές τρίχες που του έχουν απομείνει ο τσιφούτης. «Πώς την πάτησα με τον κανάγια; Ακόμα και σκλάβους να τους πουλήσω όσους είναι εδώ μέσα στο μπλοκάκι, τα λεφτά μου δεν θα τα βγάλω…».
Από την άλλη πλευρά ο μπακάλης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Γιατί όσα του έδωσε ο τσιφούτης δε φτάνουν ούτε για «ζήτω». Εχει ξανοιχτεί πολύ, έχει τιγκάρει τις αποθήκες με εμπόρευμα, χρωστάει στους προμηθευτές και ο κόσμος δεν περνάει να ψωνίσει ούτε λουμίνια για το καντήλι. Πώς να περάσουν; Αφού δεν τους έχει μείνει ούτε κεραμίδι να βάλουν πάνω από το χάλι τους, να μην τους βλέπουν τα σύννεφα και τους φτύνουν καταιγιστικά, που λέει ο λόγος.
Αρχίζει λοιπόν τις απολύσεις ο μπακάλης -την πληρώνουν οι μπακαλόγατοι και το παράρτημα ειδών μπακαλικής, μπας και σωθεί η επιχείρηση.
Έχουμε τώρα έναν τσιφούτη στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έναν μπακάλη στα πρόθυρα εμφράγματος και τους μεροκαματιάρηδες δυο-τρία χιλιόμετρα βαθύτερα από τα πρόθυρα - στα... υστερόθυρα, Καθαρτηρίου και Κολάσεως γωνία για την ακρίβεια.
Επειδή όμως τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε μια ευϋπόληπτη κοινωνία, παρεμβαίνει το κράτος να βάλει τάξη. Γιατί άνευ τσιφούτη δεν κινείται το χρήμα, άνευ μπακάλη δεν εισάγονται φουά γκρα και άνευ μεροκαματιάρηδων δεν εισπράττονται φόροι για να αγοραστεί το φουά γκρα - με νιώθεις;

Ερώτηση: Τι πρέπει να κάνει το κράτος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τι μέτρα πρέπει να πάρει; Απαντήστε και παίρνεται τη βάση, εισπράττετε και το δίπλωμα οικονομολόγου, να το 'χετε να πορεύεστε στους χαλεπούς καιρούς.

Απαντήσεις που δό8ηκαν από τυχάρπαστους φωστήρες της μπακαλικής:

1. Μειώνει τους φόρους, οπότε περισσεύουν χρήματα στους φτωχομπινέδες και ξεχρεώνουν το μπακάλη και τον τσιφούτη.
Σχόλιο:Αγαπητό μου παιδί, μάλλον διαβάζεις πολλές ιστορίες του Έκτορος Μαλό και της Μυρτώς Κοντοβά - δεν εξηγείται αλλιώς τόση απλοϊκότης! Και τι είναι ρε το κράτος που θα μειώσει τους φόρους; Σύλλογος προστασίας αναξιοπαθούντων μισθωτών; Πως θα ζήσει το κράτος; Εδώ αυτά που παίρνει και δεν του φτάνουν -εσύ προτείνεις μείωση; Άσε που, αν περισσέψουν λεφτά στους φτωχούς, σιγά μην πάνε να ξεχρεώσουν! Θα αγοράσουν ένα κάρο μαλακίες και θα βρεθούν ακόμα πιο χρεωμένοι - έτσι όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία χρόνια! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου αγαπητό μου παιδί.

2. Πληρώνει από την τσέπη του τα χρωστούμενα και τα κρατάει λίγα-λίγα από τα μισθά των φτωχών.
Σχόλιο: Από τον προηγούμενο αντέγραψες και άλλαξες λίγο το συμπέρασμα για να μη σε πάρουν είδηση; Ρε πανύβλακα, αφού και το κράτος από τον τσιφούτη δανείζεται, πού θα βρει λεφτά να τον ξεχρεώσει; Ξαναπέρνα τον Σεπτέμβρη χωρίς τον κηδεμόνα σου, έτσι κι αλλιώς θα ξανακοπείς λόγω αντιγραφής.

3. Αφήνει τον τσιφούτη και τον χοντρό να ψοφήσουν επειδή κάνανε μαλακίες και ανοίγει δικό του μπακάλικο, μαζί με μια κρατική τσιφουτερί για να βολευτεί ο κοσμάκης.
Σχόλιο: Κατ' αρχάς η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν ταιριάζει σε επιστήμονα παύλα άνθρωπο. Κατά δεύτερον, αν ψοφήσει το κεφάλαιο ποιος θα χρηματοδοτεί τους βουλευτές να βουλεύονται και τους υπουργούς να υποεργάζονται; Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη που θα έχει τελειώσει η τουριστική περίοδος και θα ξαναλειτουργήσουμε τη Μακρόνησος, να δούμε τι θα κάνουμε με σένα.

4. Αγοράζει το κράτος ένα ολοκαίνουργο τεφτέρι, λευκό σαν αθώα περιστερά και το δίνει στον χοντρό. Δίνει κι ένα στον τσιφούτη για να μη γκρινιάζει. Και τους λέει: «Μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ -γράψτε κατά βούληση, εγγυώμαι εγώ τα λεφτά σας».
Σχόλιο: Να συλληφθεί πάραυτα ο γράψας την παραπάνω τούφα και να του απαγγελθούν επιτόπου κατηγορίες περιύβρισης αρχής, παρακώλυσης συγκοινωνιών, σύστασης συμμορίας καθώς και κατανάλωσης ψυχότροπων ουσιών εν ώρα μαθήματος. Σύμφωνοι;

Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σύμπασα η ανθρωπότης προσκύνησε τον προφήτη Γκόρντον Μπράουν, που είχε την έμπνευση να «δανείσει» χρήματα στις τράπεζες, βάζοντας πόδι στους διοικητικούς τους μηχανισμούς, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό έγινε στην Αγγλία και οι ηγέτες των υπόλοιπων χωρών έσπευσαν να κάνουν το ίδιο. Σήμερα όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες θέλουν να ξεχάσουν την ιδέα του Γκόρντονα του Καφέ -ή μάλλον να την προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα. Γιατί; Διότι το αντιμετωπίζει τα συμπτώματα, αλλά δεν θεραπεύει τη νόσο.
Οι αιτίες του προβλήματος ήταν το πλεόνασμα παραγωγής που κυκλοφόρησε στην αγορά και η οικονομική αδυναμία των καταναλωτών να το απορροφήσουν. Πράγμα το οποίο οδήγησε στην κυκλοφορία πλασματικού χρήματος μέσω του υπερδανεισμού. Που με τη σειρά του οδήγησε σε κατάρρευση των αγορών, εφόσον το πλασματικό χρήμα δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικό. Όταν έρχεσαι εσύ και λες ότι θα ρίξεις κι άλλο πλασματικό χρήμα για να διορθώσεις την κατάσταση, είσαι το λιγότερο μαστουρωμένος! (Για περισσότερες πληροφορίες ξαναδιάβασε την απάντηση νούμερο 4).
Μάλιστα ο δικός μας οικονομικός κεφάλας δεν άντεξε και το έσκασε το παραμύθι σε συνέντευξη Τύπου. «Δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια που θα δώσουμε για την στήριξη των τραπεζών, απλώς θα εγγυηθούμε την χρηματοπιστωτική επάρκεια για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη». Ετσι ακριβώς όπως στο λέω το είπε ο άνθρωπος.
Μα φυσικά και δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια κύριε Παραλογο-σκούφη μου! Εσείς μέχρι χτες δανειζόσασταν από τις τράπεζες εκδίδοντας ομόλογα για να καλύψετε τους προϋπολογισμούς σας. Τώρα πως βρεθήκατε να δανείζετε τις τράπεζες;


Η λύση που προωθείται από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης μοιάζει με συνταγή αλμπάνη γιατρού για την αντιμετώπιση του καρκίνου. «Από πού να πάρω αυτά τα φάρμακα γιατρέ μου;» «Μα δεν χρειάζεται να πάρετε τα φάρμακα αγαπητέ! Αρκεί να φάτε το χαρτί της συνταγής και θα γίνετε σίγουρα καλά!»
Μέχρι να ρεφάρει η αγορά τη χασούρα της, μέχρι δηλαδή να αντιμετωπίσουν τη ζημιά από το πλασματικό χρήμα, θα περάσουν πολλές αναποτελεσματικές νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου, ακόμα και... μέρα-μεσημέρι.
Άρχισαν ήδη να κλείνουν εργοστάσια οι αυτοκινητοβιομηχανίες, θα ακολουθήσουν εταιρείες ειδών εικόνας-ήχου, κινηματογραφικά στούντιο, εταιρείες παροχής υπηρεσιών και ειδών ψυχαγωγίας και αναψυχής, τουριστικά καταλύματα. Με λίγα λόγια, η πολυτέλεια θα φάει πρώτη χώμα.
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μείνει στο δρόμο, προγράμματα ανεργίας θα αποτύχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και η αγορά θα υπολειτουργεί, χειροτερεύοντας συνεχώς την κατάσταση. Αυτή τη φάση οι γραμματιζούμενοι τη λένε «ύφεση». Και κουβαλάει αποπληθωρισμό, συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, μείωση των παραγωγικών διαδικασιών μέχρι τη στιγμή που...
Που; Δεν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Θα σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας -όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά μοντέλα.
Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι θα πρέπει να επέλθει καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών. Μόνο έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό, παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό) μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας - και ακολούθως δε άνοδο των τιμών. Μαγικό, έτσι;

Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»; Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής (μηχανήματα, κτίρια κλπ). Και πως καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι-εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών.
Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών» συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και τρίδιπλες δουλειές -να ξεμπερδεύουμε με τη μία.

Ο μπακάλης δεν θα πάει στον πόλεμο γιατί έχει πλατυποδία, ο γερο-τσιφούτης επίσης δεν θα πάει, λόγω ηλικίας. Αλλά θα είναι εδώ όταν εσύ (δεν) θα γυρίσεις, για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενεργειών τους.
Ο Γκόρντον Μπράουν δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα καταταγεί, ο Αμερικάνος πρόεδρος δεν θα πάει επίσης -επειδή εκεί η θητεία είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της σημαίας. Της δικής τους σημαίας, όχι της δικής σου. Εσύ άλλωστε δεν έχεις. Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες.
Κορόιδο.

Για την διαφθορά ευθύνη είχε η Ευρ. Κεντρική Τράπεζα και να πως.

Ο λαός καμία σχέση δεν είχε με την τεράστια ρεμούλα και την ανακύκλωση του πέτσινου χρήματος που γινόταν.
Για την διαφθορά ευθύνη είχε η Ευρ. Κεντρική Τράπεζα και να πως.
Έβαλαν την Ελλάδα στη διαδικασία των μεγάλων έργων, για να τη βάλουν να ξοδεύει το πραγματικό χρήμα που είχε στην κατοχή της και το οποίο ήταν η άμυνά της. Η Ελλάδα ξόδευε πραγματικό χρήμα από πραγματικά ταμεία και οι της Κεντρ. Τρ. έστελναν "πέτσινα" χρήματα από τα φωτοτυπικά τους μηχανήματα. Έστω και έτσι η Ελλάδα αναπτυσσόταν, εφόσον αυτά τα έργα ήταν έργα ανάπτυξης.
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα έστελνε "τόνους" χρήματος και αυτό δεν φαινόταν να "αδειάζει" κάποια ταμεία της. Χρήματα έπαιρναν οι πάντες από μια "δεξαμενή", η οποία δεν άδειαζε. Χρήματα έπαιρναν οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί και αυτά έδειχναν να μην τελειώνουν. Ποια είναι η λύση σε μια τέτοια περίπτωση; Να "μαζεύουν" αυτό το χρήμα πριν τους απειλήσει, ερχόμενο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο. Άρα; Άρα δημιούργησαν τεχνητή ακρίβεια, που να "τρώει" το "πέτσινο" χρήμα.
Πώς γίνεται αυτό στο επίπεδο των κρατών; Με τη διαφθορά. Αναγκάζουν τα κράτη να κάνουν τα πράγματα με πολλαπλάσιο κόστος. Απορούν κάποιοι με το μέγεθος της διαφθοράς στην Ελλάδα. "Απορούν" και οι λεβέντες της Κεντρικής Τράπεζας. Αυτοί είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να απορούν, γιατί απλούστατα αυτοί την δημιούργησαν. Γιατί την δημιούργησαν; Για να πληρώνει τριπλάσια και τετραπλάσια τα ίδια έργα, ώστε να "εξατμίζονται" τα πέτσινα χρήματα. Με τη διαφθορά δηλαδή πολλαπλασίαζαν τις αξίες των έργων και στην πραγματικότητα αυτά γίνονταν με τα πραγματικά χρήματα των Ελλήνων.
Τα "πέτσινα" χρήματα των πονηρών της ΚΤ "τραβούσαν" τα πραγματικά χρήματα από τις τσέπες των Ελλήνων και οι διαφορές τους καταγράφονταν σαν χρέη. Χρέη "πέτσινων" χρημάτων, τα οποία στην πραγματικότητα δεν χρησιμοποιούνταν πουθενά και άρα δεν αποκάλυπταν την αλήθεια για την ποιότητά τους. Η Κεντρική Τράπεζα τραβούσε τα πραγματικά χρήματα των Ελλήνων και φίλτραρε τα "πέτσινα", για να τους τα ξαναστείλει, προκειμένου να τους "βοηθήσει" σε νέα και ακόμα πιο πολυδάπανα έργα. Αυτό έκαναν με τη διαφθορά. Αν δεν υπήρχε διαφθορά και τα έργα πληρώνονταν στα πραγματικά τους κόστη, θα έπρεπε η Κεντρική Τράπεζα να στέλνει πραγματικά ευρωπαϊκά χρήματα και αυτό προφανώς δεν τους βόλευε. Πλήρωναν ψίχουλα σε άθλιους προδότες και ανάγκαζαν τον λαό να πληρώνει τόνους χρυσάφι.
Απλά πράγματα. Απλή αριθμητική είναι. Όταν η συγχρηματοδότηση ενός έργου είναι μισή-μισή και το έργο έχει —λόγω διαφθοράς— διπλασιάσει το κόστος του, στην πραγματικότητα δημιουργείται μόνον με τα πραγματικά χρήματα του βλάκα. Αν η διαφθορά έχει τετραπλασιάσει αυτό το κόστος, ο βλάκας στο ένα έργο που πληρώνει όχι δεν έχει τη βοήθεια της "συγχρηματοδότησης", αλλά στην πραγματικότητα "χαρίζει" άλλο ένα. Στην Ελλάδα ο τετραπλασιασμός των κοστών δεν ήταν απλά ένα "ταβάνι", αλλά ένα "πάτωμα". Από εκεί σχεδόν ξεκινούσαν όλα τα έργα. Στα πραγματικά χρήματα που πλήρωναν οι Έλληνες, τους έπαιρναν άλλα τόσα και με τη συγχρηματοδότηση καταγραφόταν ως χρέος το σύνολο του ποσού. Τραγικά πράγματα, τα οποία μόνον εγκληματίες μπορούν να τα δρομολογήσουν.
Είναι λάθος, δηλαδή, να πιστεύει κάποιος ότι τα χρήματα της διαφθοράς πήγαν στις τσέπες κάποιων Ελλήνων, που κατοικούν στα βόρεια προάστια. Αυτοί πήραν "ψίχουλα", γιατί ήταν βλάκες. Τα πολλά χρήματα, που δημιούργησαν τα τεράστια χρέη, πήγαν πίσω σ' αυτούς που δημιούργησαν τη διαφθορά. Στους τραπεζίτες, που χρηματοδοτούσαν τη γερμανική Siemens και η οποία διέφθειρε Έλληνες, για να πληρώνει το ελληνικό κράτος πενταπλάσια τις προμήθειές του σε σχέση με το γερμανικό κράτος για παράδειγμα. Οι τραπεζίτες, δηλαδή, διευκόλυναν τη Siemens να λεηλατεί το ελληνικό κράτος και κατόπιν της έπαιρναν τη λεία από τα χέρια, εφόσον αισχροκερδούσαν και εις βάρος της. Η γερμανική Siemens έκλεβε το ελληνικό κράτος και οι λεβέντες γίνονταν πλούσιοι, κλέβοντας τη Siemens.
Εφεύραν και οικονομικούς παραλογισμούς. Θυμάται κανείς την "ισχυρή" Ελλάδα του Σημίτη; Την Ελλάδα, που διαρκώς παρουσίαζε ανεβασμένους δείκτες ανάπτυξης. Τους δείκτες, που "ζήλευαν" όλα τα κράτη; Γνωρίζει κανείς τι ήταν αυτοί οι δείκτες; Αυτοί οι δείκτες ήταν η καταστροφή της Ελλάδας. Γιατί; Γιατί στην έννοια της "ανάπτυξης" κάποιοι φρόντισαν να ενσωματώσουν τον συντελεστή της κατανάλωσης. Στην έννοια της "κατανάλωσης" όμως υπάρχει και η έννοια της "σπατάλης" και κάπου εκεί άρχισαν να γράφονται οι τίτλοι του τέλους για την ελληνική οικονομία. Όταν ακόμα και τη σπατάλη την εμφανίζεις σαν ανάπτυξη, είναι βέβαιο ότι σε "παίρνει" όχι απλά να εξαντλήσεις την οικονομική σου ρευστότητα, αλλά ν' αρχίσεις να βυθίζεσαι στα χρέη.

Τα κλοπιμαία των Γερμανών.

Αυτές τις μέρες, διαβαζα στο internet σχετικά με τη λεηλασία του χρυσού και των εργων τέχνης από το ναζιστικό καθεστώς των κατεχόμενων χωρών, και την ανακάλυψη του μεγαλύτερου ναζιστικού θησαυρου από τα συμμαχικα στρατευματα σε ορυχεία καλίου σε 800 μέτρα βάθος κοντά στην πόλη Merkers, νοτιοδυτικά του Βερολίνου. Διαθέτει 50 χλμ. σήραγγες μέσω πέντε εισόδων, και εντοπίστηκε το 1945, όταν αμερικανοί στρατιώτες που ελέγχαν την πόλη Merkers, ακούσαν σχόλια σχετικά με το μυστικο θησαυρό και φήμες από τους χωρικούς.


Δύο μέρες μετά κατεβηκαν κάτω στα ορυχεια περίπου 700 μέτρα βαθος. Σε ολο το χώρο,του ορυχειου, σε διάφορες σήραγγες και σπηλιές βρέθηκαν μεταξύ άλλων: 7 δισ. ευρώ σε 550 σάκους με ραβδους χρυσου, 18.527 χρυσα νομισματα της Γαλλίας, της Ελβετίας, και της Ελλαδας . Χιλιαδες διαμάντια, μαργαριτάρια και άλλους πολύτιμους λίθους. Το πιο περιεργο και μακαβριο ευρημα ηταν μερικές σακούλες με χρυσα δοντια, απο ανθρωπους που ειχαν καψει στα στρατοπεδα συγκέντρωσης.


Ειναι ο μεγαλύτερος θησαυρός των Ναζί που αποθηκεύτηκε σε ένα μέρος, φθάνοντας περίπου πάνω από το 90 τοις εκατό των αποθεματικών του ναζιστικου καθεστώς, και ήταν κρυμμένα με διάταξη του Χιτλερ.Η μετακίνηση με τρένο από το θησαυροφυλάκιο εγινε καταλαμβανωντας το μέγεθος των δεκατριών βαγονιων. Εκτός από τα κοσμηματα και το χρυσό, βρεθηκαν και μερικα από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης που κλαπηκαν από τους Ναζί, συμπεριλαμβανομένων και σημαντικων βιβλίων. Τα αγαθά και τα έργα τέχνης που διέσωσαν, τα μετεφεραν στη Φραγκφούρτη στην τραπεζα Reichsbank, για την ταξινόμηση περιουσιών. Ακομα και σήμερα, πολλά έργα τέχνης και χρυσαφικα που κλαπηκαν από τους Ναζί εξακολουθούν να αγνοούνται.
Από το http://paratolmo.blogspot.com/