Η Μεσοχώρα βρίσκεται ριζωμένη στην αγκαλιά της Πίνδου, επί του Ασπροπόταμου (Αχελώου) ποταμού, 60 km από την πόλη των Τρικάλων, επί της "εθνικής " οδού Τρικάλων-Αρτας, "μέσα" στην υπό κατασκευήν τεχνητή λίμνη. Περιβάλλεται από τις κορφές της Πίνδου - Αυγό, Αλαμάνος, Τσιγκόρι - με υψόμετρο 800μ. Κατοικείται χειμώνα-καλοκαίρι, διαθέτει Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο, Αγροτικό Ιατρείο, Ταχ. Γραφείο, Αστ. Σταθμό. Ανήκει στον καπποδιστριακό Δήμο Πινδαίων με έδρα τα Στουρναραίικα.
Η ιστορία της Μεσοχώρας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην αρχαιότητα η περιοχή αποτελούσε τμήμα της χώρας των Αθαμάνων. Πολλοί μύθοι συνδέονται με το μυθικό βασιλιά Αθάμαντα, ενώ συναρπαστικοί είναι και οι μύθοι για τον Αχελώο, το θρυλικότερο και ομορφότερο ποτάμι της Ελλάδας. Από το Μεσαίωνα, ο άνω Αχελώος ονομάζεται Aσπρος ή Ασπροπόταμος, λόγω της άσπρης (από κροκάλες και χαλίκια) κοίτης του. Και εδώ η λαϊκή φαντασία έπλασε το μύθο της διαφορετικής πορείας των τριών ποταμών που πηγάζουν από το όρος Περιστέρι - του Aραχθου, του Πηνειού(Σαλαμπριάς) και του Aσπρου. Στα ιστορικά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής ακολουθούν την ιστορική πορεία των Αθαμάνων. Σύμφωνα με τις τελευταίες αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή εντοπίστηκαν αραιοκατοικημένοι παραποτάμιοι οικισμοί των πρώτων ρωμαϊκών χρόνων στην περιοχή "Λούτσες" και πιθανόν στο "Παλιχώρι". Αργότερα το χωριό μεταφέρεται στη σημερινή του θέση και από τότε (6ος-7ος αι) κατοικείται ανελλιπώς. Όλα αυτά τα χρόνια η Βυτσίστα γνώρισε επιδρομές από Ρωμαίους, Νορμανδούς, Φράγκους και Τούρκους. Την περίοδο της τουρκοκρατίας η Βυτσίστα ακολουθεί την τύχη της άλλης Ελλάδας. Το ορεινό της περιοχής "φιλοξενεί" κλέφτες και αρματολούς, με ονομαστότερο το Ν. Στορνάρη, και ευνοεί επαναστατικές δραστηριότητες. Μετά την Επανάσταση του 1821 αναπτύσσεται οικονομικά και πληθυσμιακά και η μέρα της ελευθερίας(25 Αυγ.1881) βρίσκει τη Βυτσίστα ως το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής. Η διοικητική διαίρεση της περιοχής ορίζει τη Βυτσίστα (503 κατ.) πρωτεύουσα του δήμου Κοθωνίων (3.700 κατ.) με έμβλημα " κριόν πίνοντα ύδωρ εκ λεκάνης" και για τα επόμενα εξήντα χρόνια θα γνωρίσει τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική ακμή( 1940, κάτ.1049). Από το 1912 καταργούνται οι ορεινοί δήμοι και η Βυτσίστα γίνεται κοινότητα, ενώ το 1928 μετονομάζεται σε Μεσοχώρα. Η περίοδος της δεκαετίας του '40 είναι μια δραματική περίοδος που στοίχισε στη Μεσοχώρα δραστήριο έμψυχο δυναμικό και υλικές καταστροφές αλλά σήμανε κυρίως μια κλιμακούμενη παρακμή. αφού ποτέ πια δεν απέκτησε το μόνιμο πληθυσμό του 1940.Στο διάβα των αιώνων η Μεσοχώρα αναπτύχθηκε, άκμασε ως κεφαλοχώρι της περιοχής, υπέφερε στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, ανασυγκροτήθηκε τη μεταπολεμική περίοδο, οργανώθηκε και μετά τη μεταπολίτευση η βελτίωση του δρόμου έδωσε ελπίδες για ανάπτυξη της περιοχής και αρχές του 21ου αι. κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον κατακλυσμό της ομώνυμης λίμνης. (βλ. Κώστα Γ. Μπαρούτα, Μεσοχώρα, Ηρόδοτος, 1998).Η έναρξη όμως του υδροηλεκτρικού έργου Μεσοχώρας δημιουργεί στασιμότητα, αναταραχή στους κατοίκους και αβέβαιο μέλλον.
Η ανασύσταση δήμων το 1997(σχέδιο Καποδίστριας) βρίσκει τη Μεσοχώρα υπαγόμενη στο δήμο Πινδαίων με έδρα τα Στουρναραίικα. Η έλλειψη ανάπτυξης και η αδυναμία προώθησης των συμφερόντων του χωριού, έχει δημιουργήσει μια απαισιοδοξία και αβεβαιότητα παρά τις ελάχιστες προσπάθειες που γίνονται για τη διατήρηση της Μεσοχώρας.
ΑΠΟ http://www.mesochoranet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου