Λίγα λόγια για το ζεϊμπέκικο πως χορεύεται και γιατί

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.

Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά, σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά. (Τσέτσης)

Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.

Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα. (Τσιτσάνης)

Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου. (Βαμβακάρης)

Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα. Είναι χορός μοναχικός.

Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.

Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.
Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά.

(Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.) Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.

Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.

Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».

Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.

Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.

Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει. Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.

Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.
Μπορεί και να γίνει έτσι.

Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο. Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
---------
* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».
gatoni

To Ντουμπάι Φωτογραφημένο Με Μηχανή 150 Χρόνων

Ο Γάλλος φωτογράφος Μαρτίν Μπεκά πήρε μια φωτογραφική μηχανή του 1857 και την έστρεψε καταπά στους αμμοβολημένους ουρανοξύστες του πολυλοιδωρημένου Ντουμπάι.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και συναρπαστικό.


http://www.spitoskylo.gr/

STRANGLERS NICE AND SLEAZY LIVE 78 HD(Προσοχή 18+) Μπορεί να είναι videoclip από συναυλία, όμως το...αγριεύουν πολύ το πράγμα στην σκηνή.!

NICK THE GREEK Ο μεγαλύτερος Έλληνας τζογαδόρος και η σαν μυθιστόρημα ζωή του.

K ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Ο Νικόλας Δάνδολος κατάγονταν απ’ την Σμύρνη και γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης, στις 27 Απριλίου 1883.
Πρόκειται για τον πιο διάσημο και τιμιότερο επαγγελματία παίκτη τυχερών παιχνιδιών στον κόσμο, όλων των εποχών, που έμεινε γνωστός σαν «Νικ δε Γκρικ» (Nick the Greek). Ένας άνθρωπος που έγινε μύθος στη φαντασία των ρομαντικών ανθρώπων αλλά κι έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος τζογαδόρος της Αμερικής.


Κανείς σε όλο τον κόσμο, στην ανθρώπινη ιστορία, δεν κατάφερε να κερδίσει ή να χάσει περισσότερα χρήματα θέτοντας σε δοκιμασία όλες τις γνωστές θεωρίες περί εργασίας κι εύκολου πλουτισμού. Υπήρξε για μισό σχεδόν αιώνα ο πιο διάσημος Έλληνας της Αμερικής,
Ο χαρακτηρισμός «χαρτοπαίκτης» στο πρόσωπο του ανθρώπου αυτού δεν είχε την κακή σημασία της λέξης, αλλά την απασχόληση και την επίδοσή του στο χαρτοπαίγνιο και μάλι στα σε ανώτατο επαγγελματικό επίπεδο. Μεγάλωσε μέσα σε ένα ευκατάστατο οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν έμπορος χαλιών και ο νονός του εφοπλιστής (ναυπηγός). Αποφοίτησε από το «Ελληνικό Ευαγγελικό Κολέγιο» της Σμύρνης με πτυχίο στη Φιλοσοφία. Η προσωπικότητά του όμως ήταν τέτοια, που δεν τον προόριζε να γίνει ο επόμενος Πλάτωνας.
Στην ηλικία των 18 ετών, ο νονός του τον έστειλε στις Η.Π.Α., με σκοπό να αποκτήσει εμπειρίες πάνω στις επιχειρήσεις. Ο Δάνδολος ενισχύονταν οικονομικά απ’ τον νονό του με ένα εβδομαδιαίο «επίδομα» 150 δολαρίων, ποσό πολύ σημαντικό για τα δεδομένα της εποχής.
Ο πρώτος του σταθμός ήταν το Σικάγο. Εκεί γνωρίστηκε κι ερωτεύτηκε με μια κοπέλα αλλά έπειτα από τον χωρισμό τους μετακόμισε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Εκεί, το 1911, γνωρίστηκε με έναν διάσημο αναβάτη στις ιπποδρομίες, τον Phil Musgrave. Βοηθούμενος από τις συμβουλές του Musgrave και καθοδηγούμενος από την έμφυτη ικανότητά του να κάνει λεφτά από το τίποτε, ο Δάνδολος κέρδισε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια σε έξι μήνες στοιχηματίζοντας σε κούρσες αλόγων.
Στην συνέχεια επέστρεψε και πάλι στο Σικάγο. Εκεί συνέχισε και έχασε όσα χρήματα είχε κερδίσει στο Μόντρεαλ, παίζοντας μεγάλα ποσά στα χαρτιά και στα ζάρια, παιχνίδια τα οποία μέχρι στιγμής του ήταν άγνωστα. Αυτό όμως δε τον εμπόδισε να αποφασίσει ποιο θα ήταν το επάγγελμά του για τα επόμενα χρόνια. Προοδευτικά γινόταν αριστοτέχνης των τυχερών παιχνιδιών αποκτώντας μεγάλη φήμη. Συχνά μεγάλα καζίνο του πρόσφεραν μεγάλους μισθούς για να δουλέψει για αυτούς (ώστε να αποφύγουν τις «ζημιές» που τους έκανε ως παίκτης) αλλά συνήθως ο Δάνδολος απαντούσε αρνητικά, αλλά δε μπορούσε να αποφύγει το να γίνεται το θέαμα της βραδιάς σε κάθε καζίνο που επισκεπτόταν μιας και δε σταματούσε ποτέ να στοιχηματίζει, ακόμη κι όταν έχανε 100.000 δολάρια σε ένα και μόνο ποντάρισμα.

όνομα «Nick the Greek» αποκτούσε διαστάσεις θρύλου και μόνο το όνομα του Τζόνι Μος (Johny Moss), του καλύτερου παίκτη πόκερ της εποχής, μπορούσε να θεωρηθεί ισάξιο.
Όπως ήταν φυσικό έναν τέτοιον ανυπέρβλητο τζογαδόρο, με πτυχίο φιλοσοφίας και πάθος για τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα τον ακολουθούσαν πάντα οι θρύλοι και οι φήμες. Εκτιμάται ότι έφυγε πάνω από 70 φορές κερδισμένος, φτάνοντας ή ξεκινώντας απ’ το σημείο, κατά την διάρκεια των παιχνιδιών, να μην έχει ούτε ένα δολάριο στην τσέπη του. Είναι ευρύτατα διαδεδομένες ιστορίες όπως τότε που έπαιζε συνεχώς για 10 ημέρες και νύχτες χωρίς ύπνο ή για το οικοδομικό τετράγωνο που κέρδισε όταν προκάλεσε τον αντίπαλο να ρίξουν χαρτιά για 550.000 δολάρια. Σ’ αυτήν την ιστορική παρτίδα πόκερ, που έγινε στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιήθηκε μια αναμέ τρηση των άσων του είδους, στο κέντρο «Ελ Μορόκο», με θεατές δέκα περίπου διάσημους «γκάμπλερ», ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο πρώην βασιλέας της Αιγύπτου Φαρούκ. Όταν έληξε η κανονική ώρα, ο Νικ είχε κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και ο πλέον χαμένος της βραδιάς ο νονός της Μαφίας, ο Κοστέλο του είπε:
— Έλληνα, φεύγεις και δε συνεχίζεις, γιατί είσαι δειλός.
Τότε ο Nick the Greek, γυρίζοντας προς τον Φαρούκ, τον παρακάλεσε να ανα κατέψει την τράπουλα και μετά είπε στον Κοστέλο:
— Και τώρα, αμίγκο (φίλε), έλα να τραβήξουμε από ένα χαρτί. Ο μικρότερος χάνει πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια!
Ο Ιταλός όμως αρνήθηκε.
Την άλλη μέρα, οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης έγραψαν ότι ο Κοστέλο δε θα εί ναι για πάντα ο αρχηγός της Μαφίας, αλλά ο Nick the Greek θα είναι ο αδιαφιλο νίκητος βασιλιάς του πόκερ.
Όταν ο Σμυρνιός Νικόλαος Δάνδολος βασίλευε στις πράσινες τσόχες της Αμερικής, οι αναμετρήσεις του με θρυλικά ονόματα του πλούτου και της Μαφίας, εθεωρούντο παρτίδες-ιεροτελεστίες, που τις παρακολουθούσαν ελάχιστοι τυχεροί προσκεκλημένοι, σιωπηλοί και ανέκφραστοι, όπως οι θεατές μιας παρτί δας σκάκι από μετρ του είδους. Στη βιογραφία του, αναφέρονται ως φίλοι και θαυμαστές του μεγάλοι παραγωγοί και σταρ του Χόλιγουντ, με πρώτο τον Φρανκ Σινάτρα και τον συμπατριώτη του κροίσο Αριστοτέλη Ωνάση.
Σε κάποια βραδινή έξοδό του συνοδευόταν από το μεγάλο φυσικό Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein). Ο Νικ παρ’ όλο που ήθελε όλοι στον κύκλο του να δείξουν επίπεδο και να συμπεριφερθούν στο μορφωμένο φίλο του με σεβασμό γνώριζε πως οι άνθρωποι τους οποίους συνήθιζε να συναναστρέφεται δε γνώριζαν τίποτε από επιστήμες. Έτσι, για να αποφύγει κάποιο τυχόν μπέρδεμα αποφάσισε να τους συστήσει τον Αϊνστάιν ως «ο μικρός Al από το Princeton» (ο Einstein ήταν τότε μέλος του Ινστιτούτου Ανωτέρων Σπουδών στο πανεπιστήμιο αυτό). Τελικά ο Αϊνστάιν το διασκέδασε τόσο που το άλλο πρωί δυσκολευόταν να φύγει για το σπίτι του…
Οι μεγαλύτερες χαρτοπαικτικές αναμετρήσεις του συμπατριώτη μας είχαν γίνει Πρωτοχρονιά, κυρίως στο Λας Βέγκας. Κάποτε, ένα λεπτό πριν σημά νει ο καινούργιος χρόνος, ο Νικ έχασε σ’ ένα κόλπο κάπου 300.000 δολάρια και ατάραχος σηκώθηκε και έδωσε το σύνθημα να αναβοσβήσουν τα φώτα και ν’ ανοίξουνε τις σαμπάνιες.
«Ελπίζω», είπε, «με την αλλαγή του χρόνου ν’ αλλάξει και η τύχη μου». Όταν συνέχισε σάρωσε το τραπέζι κερδίζοντας 1.250.000 δολάρια,ποσόν που έχασε μέσα σ’ ένα μήνα στη ρουλέτα και στα άλο γα, τη μεγαλύτερη από όλες τις αδυναμίες του. Σύμφωνα με την ανηψιά του (κόρη της αδερφής του που ζούσε στην Αθήνα), ο Δάνδολος ιεραρχούσε τα αγαπημένα του παιχνίδια ως εξής: Άλογα, ζάρια, ρουλέτα, χαρτιά. Ο ίδιος αντιμετώπιζε μάλλον σκωπτικά την ατυχία του στον ιππόδρομο: «Τα ρημάδια τα τετράποδα, βλέπεις, τις περισ σότερες φορές τρέχουνε με τα τρία μόνο ποδάρια…».
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του είχε νικήσει σχεδόν όλους τους αντιπάλους τους κι αναζητούσε συνεχώς νέες προκλήσεις. Στην πολιτεία της Νεβάδα τα τυχερά παιχνίδια νομιμοποιούνται το 1931. Έτσι, το Λας Βέγκας, αποτέλεσε τη βάση του.
Το καλοκαίρι του 1949, κι ενώ η πορεία του συνεχιζόταν, ο Δάνδολος πλησίασε τον Μπένι Μπινιόν (Benny Binion), έναν ιδιοκτήτη καζίνο και φανατικό λάτρη του πόκερ, με το ασυνήθιστο για τα δεδομένα της εποχής αίτημα να του κλείσει αναμέτρηση με τον καλύτερο μέχρι τότε παίκτη πόκερ, ένα παιχνίδι που θα χαρακτηριζόταν ως «Μαραθώνιος πόκερ». Ο Binion συμφώνησε να οργανώσει την αναμέτρηση μεταξύ του Nick the Greek και του μυθικού Johnny Moss με τον όρο πως το παιχνίδι θα παιζόταν δημοσίως.
Σ’ αυτό το γεγονός μάλιστα, πιστώνεται ευρέως ως η έμπνευση για τη σύγχρονη εποχή του «World Series of Poker», που καθιερώθηκε το 1970.
Το παιχνίδι αυτό, που έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη παρτίδα πόκερ που παίχτηκε ποτέ, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1949 και τελείωσε τον Μάιο του ίδιου έτους.
Κατά τη διάρκεια του ιδιότυπου αυτού Μαραθώνιου που διήρκεσε πέντε μήνες με διαλείμματα μόνο για ύπνο και φαγητό, οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν κάθε παραλλαγή του πόκερ που υπήρχε.
Στο τέλος ο Moss κέρδισε το χαρακτηρισμένο ως «Μεγαλύτερο παιχνίδι της πόλης» κι ένα ποσό που έφτανε τα 2 εκατομμύρια δολάρια.
Όταν ο Δάνδολος έχασε και την τελευταία του δεκάρα, σηκώθηκε αργά από την καρέκλα του, κινήθηκε αθόρυβα και είπε τη διάσημη φράση: «Κύριε Μος, θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε» (Mister Moss, I have to let you go).
Έπειτα κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο όπου κι έπεσε για ύπνο…
Η κούραση φαίνεται ότι ήταν σημαντικός παράγοντας για την ήττα του 66χρονου πλέον Δάνδολου, καθώς ήταν 24 χρόνια μεγαλύτερος απ’ τον αντίπαλό του.
Στα τέλη της ζωής του, όταν πλέον είχε μείνει απένταρος συνήθιζε να παίζει μικρές παρτίδες πόκερ κάπου στη Νότια Καλιφόρνια. Όταν ρωτήθηκε πως ενώ πριν λίγα χρόνια πόνταρε εκατομμύρια δολάρια και τώρα παίζει για μάρκες των 5 δολαρίων απαντούσε πως «έτσι είν’ η ζωή…».
Ο Δάνδολος έπαιζε για την συγκίνηση του παιχνιδιού κι όχι γι’ αυτό καθ’ αυτό το χρήμα, ενώ συνήθιζε να λέει, «η τύχη είναι μια γυναίκα κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου».
Στη ζωή του o Nick the Greek εκτιμάται ότι κέρδισε και έχασε πάνω απο 500 εκατομμύρια δολλάρια (ποσό μυθικό για τα τότε δεδομένα), ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις που το ποσό αυτό το ανεβάζουν στα 2 δις δολάρια. Δώρισε περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια για φιλανθρωπικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, ποσό τεράστιο, όπως είπαμε, για την εποχή εκείνη. Είναι ο μοναδικός Έλληνας που μπήκε (το 1979) στη λίστα «Hall of Fame» των θρύλων του πόκερ μαζί με ακόμη 21 μεγάλους παίκτες πόκερ.
Είχε δημιουργήσει ένα μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του καθώς ποτέ δεν αποκάλυπτε τα μυστικά του σε κανένα ενώ συνήθιζε να αφήνει μεγάλο φιλοδώρημα στους δικούς του κρουπιέρηδες. Σε πείσμα όλων όσων αμφισβητούσαν την προέλευση των χρημάτων του αποκαλούσε τον εαυτό του «ανεξάρτητο τζογαδόρο», απέφευγε τις ακριβές χαρτοπαικτικές λέσχες και τα κλειστά κλαμπ των γραβατοφορεμένων «επαγγελματιών» του είδους.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συνήθιζε να παραμένει ανέκφραστος χωρίς να αλλάζει την όψη του προσώπου του ή τη χροιά της φωνής του. Ήταν ψηλός, ευαίσθητος, με αέρα επαγγελματία, ανθρωπιστικά ένστικτα, μερικές φορές καυστικός στα σχόλιά του αλλά πάντα με ταλέντο κι ετοιμότητα στην αντιμετώπιση των προκλήσεων.
Του άρεσε να χρησιμοποιεί σοφές φράσεις για να περιγράψει κάτι που ήθελε να πει όπως στην περίπτωση της δόξας: «Στο επάγγελμά μου η δόξα συνήθως ακολουθείται από μία πρόταση, που περιλαμβάνει τη λέξη, «φυλακή»».
Παρ’ όλα αυτά η δόξα ήταν μόνιμος σύντροφός του σε όλη του τη ζωή. Υπήρχαν καιροί όπου στο Las Vegas ερχόταν χιλιάδες επισκέπτες όχι για τα αστραφτερά κτίρια και τα φαντασμαγορικά shows αλλά γιατί τους τράβηξε εκεί η φήμη του Nick the Greek. Οι ιστορίες σχετικά με το Nick the Greek αγγίζουν τα όρια του μύθου και οι παλαιότεροι δυσκολεύονται να διηγηθούν κάποια ιστορία από τις εποχές εκείνες χωρίς να αναφέρουν το όνομά του.
Ήταν ευγενικός, με φινέτσα κι αρχοντιά και σε κέρδιζε αμέσως με τους τρόπους του. Δεν ήταν τυπικός στα ραντεβού, μπορεί να είχατε συνάντηση και να εμφανιζόταν μετά δύο μήνες απολογούμενος γιατί δεν ήρθε. Αυτό που έκανε εντύπωση στους περισσότερους ήταν πως δεν έπαιζε τζόγο μόνο μέσα στις αίθουσες τυχερών παιχνιδιών αλλά παντού και πάντοτε στη ζωή του.
Απ’ όλες όμως τις ιστορίες σχετικά με το Nick the Greek η πιο ενδιαφέρουσα είναι αυτή με τη μάχη που έδωσε στο νοσοκομείο «Όρος Σινά» (Mount Sinai Hospital) του Λος Άντζελες, για τη ζωή του. Ποτέ δεν είχε παλέψει σκληρότερα και ποτέ δεν είχε πάρει μεγαλύτερο ρίσκο.

Ο «τζέντελμαν της πράσινης τσόχας», πέθανε σε ηλικία 83 ετών, στις 25 Δεκεμβρίου του 1966, από καρδιακή προσβολή, αφού είχε προηγηθεί πνευμονία. Ήταν πλέον πάμφτωχος, αν και έμενε στο πολυτελέστερο ξενοδοχείο του Λας Βέγκας. Ορισμένοι ονομαστοί φίλοι του συναντήθηκαν και φρόντισαν έτσι ώστε να έχει μια κηδεία που του αρμόζει – χρυσό φέρετρο, χρυσά τα πάντα για ένα πραγματικά μεγάλο μύθο του Λας Βέγκας…
Τον έθαψε με μεγάλη πολυτέλεια ο Φρανκ Σινάτρα, που έκλαιγε λες και ήτανε πατέρας του…
Μαικήνες του Χόλιγουντ, σταρ και μαφιόζοι, ήρθαν με τις φιμέ λιμουζίνες τους και του εναπόθεσαν λουλούδια με τραπουλόχαρτα, κυρίως τον Ρήγα σπαθί, που τον αντιπροσώπευε στο χώρο του τζόγου.
Οι αμερικανικές εφημερίδες το γράψανε πρωτοσέλιδα και του αφιέρωσαν αρκετές σελίδες.
Όπως έλεγε ο Τέλης Σαβάλας, διάσημοι τζογαδόροι επιδιώκανε να βρεθούνε έστω για μια φορά αντίπαλοι του Νικ, για να διηγούνται, όπως στη κηδεία του, πως είχανε παίξει μαζί του.
Ο συμπατριώτης μας δεξιοτέχνης των χαρτιών, που φημιζόταν κυρίως για την εντιμότητα του, δεν πέθανε πλούσιος. Από τα χέρια του είχαν περάσει ολόκληρες περιουσίες. Οι αγαθοεργίες, τα άλογα και η έλλει ψη επιχειρηματικού πνεύματος, σκορπίσανε τα χρήματα που είχε κερδίσει ο μεγάλος παίκτης στην πράσινη τσόχα.
Ο Φρανκ Σινάτρα αποχαιρετώντας τον, είπε: «Νικ, υπήρξες τόσο αγνός και έντιμος, ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίες σου».
Πηγές: students.ceid.upatras.gr | oxybet.com | en.wikipedia.org | liberopoulos.gr | pokerplayernewspaper.com | launchpoker.com

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/

Φανταστικό.... Να το δείτε και να το ακούσετε όλοι...

Το θέμα των τελών μπάζει από παντού. Ξεπερνά την λογική

Εμείς θα βάλουμε και μια άλλη παράμετρο στο τραπέζι. Γιατί θα πρέπει να πληρώνει τα ίδια τέλη ένας κάτοικος π.χ της Λήμνου η άλλου μικρού νησιού με πολύ μικρό οδικό δίκτυο και άρα πάρα πολύ λίγα χιλιόμετρα τον χρόνο, και σε κατσικόδρομους, τα ίδια τέλη με έναν κάτοικο της ΑΘΗΝΑΣ που έχει πολύ καλύτερους αυτοκινητόδρομους στην διάθεση του, και περιθώριο για να κάνει πολλά χιλιόμετρα; Τι θα πρέπει να κάνει αυτός ο πλέον αδικημένος; Είναι συνταγματική ισότητα αυτό; Το θέμα των τελών κυκλοφορίας, μπάζει από παντού.

ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ» ΤΕΛΗ

ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ

Η μεγάλη πλειοψηφία των κατόχων ΙΧ μεγάλης ηλικίας είναι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, των οποίων η δεινή κατάσταση, λόγω της οικονομικής κρίσης, αναγνωρίζεται εμπράκτως και με την απόφαση χορήγησης εκτάκτου βοηθήματος «κοινωνικής αλληλεγγύης». Έρχεται όμως η ίδια η κυβέρνηση να το πάρει πίσω, με το άλλο χέρι, με την δυσβάστακτη αύξηση των τελών κυκλοφορίας.

Επειδή η ανάλγητη φορομπηχτική επιδρομή κατά των ΙΧ – δικύκλων, επιχειρείται να δικαιολογηθεί με οικολογικά προσχήματα, καλούμε την κυβέρνηση να μας εξηγήσει πως είναι δυνατό ένα Seat Ibiza SC E 1.2 1200 cc με μικρότερες εκπομπές 128g/km να πληρώνει διπλάσια τέλη από ένα "οικολογικό" Lexus RX450h SC-L με εκπομπές148g/km;

Στην πραγματικότητα φορολογείται η ηλικία των αυτοκινήτων, με θύματα τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Τοποθετούνται εκβιαστικά μπροστά στο δίλημμα να εγκαταλείψουν το αυτοκίνητο τους ή να πεινάσουν αγοράζοντας καινούργιο.

Η υπέρογκη αύξηση τελών είναι άδικη για τη δοκιμαζόμενη απ’ την κρίση πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Είναι αντισυνταγματική διότι περιορίζει την ελευθερία κινήσεών του, που προστατεύεται από το άρθρο 5. Επιπλέον το Σύνταγμα προβλέπει ότι οι πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Όχι αντιστρόφως ανάλογα.

Η αύξηση είναι παράλογη διότι το νομικό μας σύστημα δεν δέχεται τιμωρία πολιτών χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση αξιόποινης πράξης. Κανείς νόμος δεν καθιστούσε απαγορευτική την αγορά του μεταχειρισμένου αυτοκινήτου μας, ούτε προέβλεπε οικονομικές επιβαρύνσεις αν δεν αντικαταστήσουμε, πέρα από ορισμένη χρονολογία, το αυτοκίνητο που αγοράσαμε καινούργιο.

Οι πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν τα τέλη κυκλοφορίας, υποχρεώνονται να τα εγκαταλείψουν.

Ζητούμε την παρέμβαση του Πρωθυπουργού για την υλοποίηση των εντολών του να μην αδικηθούν τα ασθενέστερα εισοδήματα με τα τέλη κυκλοφορίας, το Νομοσχέδιο να τεθεί σε Δημόσια Διαβούλευση και να δοθεί προθεσμία πληρωμής των τελών, μεταγενέστερη της συζήτησης στην Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και της Ψήφισης του Νομοσχεδίου από την Βουλή.
http://ixnos.blogspot.com/

Betaτζής song. Πολύ χαβαλές...

Το κορμί της Candice Swanepoe είναι υπέροχο. Σαν κουλουράκι...

Ωχ: Η Γέφυρα Κουνιέται

Αυτή είναι η Μανχάταν Μπριτζ, που συνδέει το Μανχάταν με το Μπρούκλιν απάνω απ’ το Ιστ Ρίβερ. Και καθώς περνούν τα τρένα, κουνιέται. Όχι λίγο, ταλαντεύεται πολύ. Δεν το καταλαβαίνεις αν τη διασχίζεις πεζός ή με αυτοκίνητο εκείνη την ώρα, αλλά στο timelapse φαίνεται, και μοιάζει τρομακτικό. Αλλά είναι ασφαλές. Γιατί υπάρχουν ειδικοί που τα προσέχουν αυτά και ξέρουν αν υπάρχει κίνδυνος. Ε;

by σπιτόσκυλο:

Φίλαθλοί πετάνε...καρότα στον Καραγκούνη !!! Δεν ξανάγινε...

Καταπληκτικό διαφημιστικό σποτ. Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους... θα με θυμηθούν.

Aργεντινή - Ελλάδα Δύο χώρες παραπλήσιο προβλημα..

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΡΩΝΑΚΗ - 02.12.2009

Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη. Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της.

Η οικονομία όμως έπασχε από...

...χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους. Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ’ αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας.

Έτσι τα ελλείμματα μεγάλωναν, το χρέος αυξανόταν και η κυβέρνηση το εξυπηρετούσε με περισσότερο χρέος. Ταυτόχρονα, το νόμισμα λόγω της σταθερής ισοτιμίας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί, ενώ την περίοδο εκείνη γινόταν όλο και ισχυρότερο, με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να γίνονται πιο ακριβά στο εξωτερικό, η οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική και οι ξένες επενδύσεις πιο σπάνιες. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι ανταγωνιστικές της χώρες γίνονταν συνεχώς φτηνότερες μέσω της υποτίμησης των δικών τους νομισμάτων και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια στράφηκαν εκεί.

Έτσι, η χώρα δανειζόταν χωρίς να παράγει αρκετά και ζούσε αμέριμνα πέρα από τις δυνατότητές της, μέχρι που κάποια στιγμή οι δανειστές της άρχισαν να απαιτούν περισσότερες εξασφαλίσεις με τη μορφή υψηλότερων τόκων, για να συνεχίσουν να τη δανείζουν. Αυτό δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο: το υπέρογκο χρέος έκανε ακριβό το δανεισμό και ο ακριβός δανεισμός αύξανε κι άλλο το χρέος.

Κάποτε έγινε το αναμενόμενο: Η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε αδυναμία εξόφλησης του χρέους της προς τους δανειστές της, δηλαδή πτώχευση.

Ο δανεισμός σταμάτησε, η σύνδεση της ισοτιμίας έπαψε, με αποτέλεσμα μια τεράστια υποτίμηση του παλιού νομίσματος (που επανήλθε), η οποία οδήγησε την οικονομία σε κατάρρευση: οι εισαγωγές έγιναν πανάκριβες και χιλιάδες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πέρασε στην ανεργία, μισθοί, συντάξεις και παροχές μειώθηκαν δραματικά και αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν.

Όπως είναι φυσικό, οι ξένοι δανειστές που έχασαν τα λεφτά τους επέβαλαν μέσω των διεθνών οργανισμών επαχθή μέτρα ανασυγκρότησης της οικονομίας, κάτι που η κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας ήταν φυσικά υποχρεωμένη να δεχτεί.

Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και τα τραύματα της οικονομίας δεν επουλώθηκαν ποτέ.

(Πρόκειται για την Αργεντινή, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2001. Το αργεντίνικο πέσο είχε συνδεθεί με το δολάριο δέκα χρόνια νωρίτερα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλες χώρες, κυβερνήσεις και οικονομικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.)

Αποτυχημένη η νέα φωτογράφιση της Νταϊάνα Ιγροπούλου στο Max Δεκεμβρίου 2009. Τέτοια εργαλεία τα χειρίζεσαι καλύτερα...

Η Χριστίνα Κολέτσα στο Esquire Δεκεμβρίου 2009. Από φωνή κορμάρα.....

Κιθαρίστες....Rhythm and blues

Τα «κακά παιδιά» του ποδοσφαίρου...

Πολλοί ποδοσφαιριστές έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό για το ταλέντο και τα επιτεύγματά τους, άλλοι για τη συμπεριφορά τους εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων και μερικοί επειδή τα συνδύαζαν όλα αυτά μαζί. Σεξ, γυναίκες, αλκοόλ και πολύ ξύλο είναι μερικά μόνο από τα κατορθώματα τους. Ας δούμε όμως ποιοι είναι αυτοί που ξεχώρισαν και έμειναν στην ιστορία του ποδοσφαίρου για τα... ανδραγαθήματά τους.

10. Ντιέγκο Μαραντόνα

Ο μεγαλύτερος, σύμφωνα με τους περισσότερους, ποδοσφαιριστής που πάτησε το πόδι του στη γη. Ο ποδοσφαιρικός αυτός θρύλος έμεινε στις μνήμες πολλών, εκτός από τις ικανότητές του, για τις πολλές γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του, κυρίως κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Νάπολι, αλλά και για χρήση ναρκωτικών. Πριν και μετά από τα ματς που έδινε με την ιταλική ομάδα συμμετείχε σε ιδιωτικά πάρτι με πολλές γυναίκες ελευθερίων ηθών και άφθονη κοκαΐνη.

9. Μαρκ Μπόσνιτς

Ο εθισμός του πρώην τερματοφύλακα της Τσέλσι στην κοκαΐνη ήταν ο λόγος που εκδιώχθηκε από τον αγγλικό σύλλογο. Στο... ρεπερτόριο του εν λόγω πορτιέρο συμπεριλαμβάνεται και ένας ναζιστικός χαιρετισμός προς τους Εβραίους οπαδούς της Τότεναμ, αλλά και μια επίθεση σε φωτογράφο έξω από ένα στριπτιτζάδικο, το προηγούμενο βράδυ του γάμου του.

8. Σταν Κόλιμορ

Ο Άγγλος ποδοσφαιριστής έγραψε τη δική του ιστορία, λόγω μιας δυσλειτουργικής σχέσης με την τηλεπαρουσιάστρια Ούλρικα Τζόνσον. Ο παλαίμαχος πλέον ποδοσφαιριστής είχε κατηγορηθεί από πολλές πρώην φιλενάδες του για βίαιη συμπεριφορά, ενώ είχε συλληφθεί και για προσβολή της δημοσίας αιδούς, επειδή έκανε σεξ σε δημόσιο χώρο.

7. Τζορτζ Μπεστ

Το ορίτζιναλ «κακό παιδί» της Αγγλίας, με πολλές γυναικείες κατακτήσεις, αλλά και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Γνωστός «πυγμάχος» επίσης, από τις γροθιές του οποίου δεν είχε γλυτώσει ούτε η ίδια του η γυναίκα. Ο πρώην παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μάλιστα είχε συλληφθεί επειδή είχε επιτεθεί σε μία σερβιτόρα, σε μπαρ της Αγγλίας. Το τέλος της ζωής του τον βρήκε μόνο του, με κήρωση του ήπατος.

6. Κριστιάνο Ρονάλντο

Η Πορτογάλος σούπερσταρ της Ρεάλ Μαδρίτης ξοδεύει περισσότερο χρόνο μιλώντας στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, παρά μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Παρά το γεγονός πως βρίσκεται σε νεαρή ακόμα ηλικία έχει ήδη συμμετάσχει σε αμέτρητα πάρτι, με πλήθος γυναικείων συντρόφων, ενώ έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε κοκαϊνομανείς ιερόδουλες (σύμφωνα με αγγλικά δημοσιεύματα). Μία από τις πολλές γυναίκες που πέρασαν από το κρεββάτι του, η Πάρις Χίλτον, για να τον εκδικηθεί που την παράτησε, προσέλαβε έναν μάγο στην Ισπανία για να προκαλέσει τραυματισμούς στον παίκτη της «βασίλισσας». Να αναφέρουμε επίσης πως έχει κατηγορηθεί για βιασμό (χωρίς να αποδειχθεί τίποτα), ενώ τον περασμένο χρόνο διέλυσε το σπορ αυτοκίνητό του οδηγώντας υπό την επήρρεια μέθης.

5. Τζον Τέρι

Ο αρχηγός της Τσέλσι έχει και αυτός το μερίδιο του στα «λάθη». Έχει εμφανιστεί δημοσίως μεθυσμένος, ενώ είχε γίνει γνωστό πως είχε απατήσει τη γυναίκα του προκαλώντας την αγγλική κοινή γνώμη. Στο παρελθόν, ο Άγγλος αμυντικός έκανε σκωπτικά σχόλια σε Αμερικανούς στο Χίθροου, για την τρομοκρατική ενέργεια της 9ης Νοεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους, όντας γυμνός, μεθυσμένος και γελώντας. Ο παίκτης των «μπλε» έχει επίσης συλληφθεί για πρόκληση σωματικών βλαβών σε θυρωρό, μετά από συμπλοκή σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, ενώ διαθέτει στη συλλογή του αναρίθμητα πρόστιμα για υπερβολική ταχύτητα.

4. Ζερμέν Πέναντ

Από τη στιγμή που ο Άγγλος μέσος αποκτήθηκε από την Άρσεναλ με δύο εκατομμύρια λίρες (2.2 εκατ. ευρώ περίπου), η ζωή του πήρε τον κατήφορο. Πρώτον, συνελήφθη για οδήγηση σε κατάσταση μέθης. Στη συνέχεια, φάνηκε ότι ήταν αναλφάβητος κατά τη διάρκεια της δίκης του. Κατόπιν απάτησε τη φιλενάδα του(τοπ μόντελ), η οποία πριν τον παρατήσει του «έφαγε» 200.000 λίρες (220.000 ευρώ περίπου). Ο Πέναντ συνελήφθη για διατάραξη τον Ιούλιο του 2007, ενώ είναι ένας ποδοσφαιριστής με περισσότερα ραντεβού με μοντέλα από συμμετοχές σε ομάδα.

3. Ρίο Φέρντιναντ

Δίπλα από τον κακό οδηγό στην Αγγλία υπάρχει η φωτογραφία του Φέρντιναντ. Ο αμυντικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει συλληφθεί άπειρες φορές να οδηγεί μεθυσμένος και μία από αυτές ήταν και η αιτία που έχασε το ντεμπούτο του με την Εθνική ομάδα της Αγγλίας. Το 2001, μαζί με δύο άλλους συμπαίκτες του, είχε εμπλακεί σε ένα σκάνδαλο με μια βιντεοκασέτα με όργια. Στον Φέρντιναντ είχε επιβληθεί και ποινή οκτώ μηνών εκτός γηπέδων επειδή είχε αρνηθεί να δώσει δείγμα ούρων για εξέταση ντόπινγκ. Στα μελλοντικά του σχέδια είναι να παίξει σε μια ταινία με Άγγλους γκάνγκστερ μαζί τον Άσλεϊ Κόουλ, η οποία θα ονομάζεται "Dead Man Running".

2. Τζόε Μπάρτον

Ο Μπάρτον είναι περισσότερο γνωστός για τον οξύθυμο χαρακτήρα του, παρά για το ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Ο πρώην παίκτης της Λίβερπουλ είχε κάψει έναν συμπαίκτη του με αποτσίγαρο κατά τη διάρκεια ενός χριστουγεννιάτικου πάρτι, ενώ είχε επιτεθεί σε έναν 15χρονο φίλαθλο στην Ταϊλάνδη. Το 2005 ο Μπάρτον έσπασε το πόδι ενός πεζού οδηγώντας μέσα σε πάρκινγκ, ενώ είχε συλληφθεί για ξυλοδαρμό ενός οδηγού ταξί το 2007. Ενώ ήταν με εγγύση και περιοριστικούς όρους ενεπλάκη σε άλλον έναν καβγά, γεγονός που τον οδήγησε στην φυλακή για 6 μήνες.

1.Πολ Γκασκόιν

Το πιο κακό παιδί της Αγγλίας όπως συχνά αποκαλείται, ο Πολ Γκασκόιν έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διπολική διαταραχή, βουλιμία, ενώ έκανε κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής έκανε χρήση σωματικής αλλά και λεκτικής βίας ενάντια στην πρώην σύζυγό του, αλλά και στα παιδιά του. Το 2005, ο «Γκάζα» συνελήφθη για επίθεση εναντίον ενός φωτογράφου. Το 2008, συνελήφθη με την υποψία εγκληματικών ενεργειών και αργότερα νοσηλεύτηκε σε κλινική διότι οι συγγενείς του φοβούνταν ότι θα βλάψει τον εαυτό του. Ο Άγγλος πρώην ποδοσφαιριστής πίστευε πως εξωγήινοι έρχονταν για να τον πάρουν και πως ήταν καταραμένος από 50 τουλάχιστον άτομα. Τα ρούχα του είχαν τρύπες μανιωδώς ανοιγμένες με ψαλίδι (σύμφωνα με τους γιατρούς), ενώ μια φορά πιάστηκε να κάνει σεξ με μια... σφουγγαρίστρα.

metaljohnq Thrylos-fans

FERRARI ENZO FXX 860hp.

ΒΑΛΤΕ ΤΕΡΜΑ ΤΟΝ ΗΧΟ

Με 860 άλογα κρυμμένα στη μηχανή, η συμπεριφορά αυτου του αυτοκινήτου είναι απροβλεπτη στο γκαζι. Υπαρχουν μονο 30 τέτοια αυτοκίνητα με κόστος 4.000. 000$!!!

The Pretenders - Don't Get Me Wrong / Έτος 1982

Η Α.Μ. Ο ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΥΣ---Η Α.Υ. Η ΒΑΣΙΛΟΠΑΙΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ

Ήταν και μαστουριάρα η Μέριλυν Μονρό

ο ερασιτεχνικό βίντεο που έμεινε κρυμμένο 50 χρόνια σε μιά σοφίτα με τη μυθική star σε στιγμές χαλάρωσης. Το βίντεο ντοκουμέντο είναι χωρίς ήχο και γυρίστηκε σε κάποιο σπίτι στο New Jersey τη δεκαετία του 50, από μία φίλη της Μέριλιν που λέγεται Γκρέτσεν. Είναι έγχρωμο και δείχνει τη star να κάθεται κεφάτη στον καναπέ με φίλες της και να καπνίζει...Σύμφωνα με το Reuters, η Μονρόε καπνίζει μαριχουάνα κάτι που επιβεβαιώνει και η μυστηριώδης φίλη της που έδωσε το βίντεο στη δημοσιότητα." Το τσιγάρο έχει μέσα μαριχουάνα. Ήταν δικό μου εγώ το έδωσα στη Μέριλιν" φέρεται να εκμυστηρεύτηκε η Γκρέτσεν.

http://ixnos.blogspot.com/

Η Σάσα Μπάστα επιστρέφει. Δείτε την στο τεύχος Δεκεμβρίου του Maxim