Χορός εκατομμυρίων για μια θέση στη Βουλή

Του Φ. Καλλιαγκόπουλου

Τα εκλογοδάνεια, «οι χορηγοί», τα πληρωμένα παραπολιτικά εφημερίδων, τα «ραδιόφωνα-εκβιαστές» και οι ταρίφες τους

Κάποτε οι βουλευτές ενώπιον των εκλογών που σχεδόν πάντα προκηρύσσονται αιφνιδιαστικά, πουλούσαν τις αφορολόγητες βουλευτικές Μερσέντες που αγόραζαν στο 1/3 της αξίας τους από τον ΟΔΔΥ για να αντεπεξέλθουν στον πολυέξοδο προεκλογικό αγώνα. Το ομολογούσαν μάλιστα ανοικτά στο καφενείο της Βουλής την επαύριον των εκλογών, σπεύδοντας να αγοράσουν κοψοχρονιά ανά διετία που επέτρεπε ο νόμος ή επανεκλεγέντες το επόμενο πολυτελές τους αυτοκίνητο.
Αυτά από το 1976 που ίσχυε το προνόμιο του ΟΔΔΥ, το οποίο καταργήθηκε τον Αύγουστο του 1987, όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Δ. Τσοβόλας νομοθέτησε με τροπολογία την αγορά αφορολογήτου αυτοκινήτου χωρίς ειδικό φόρο κατανάλωσης για τους «τριακοσίους» και δυνατότητα αλλαγής ανά τετραετία. Υπήρξαν όμως και «λιγούρηδες», όπως Στερεοελλαδίτης υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ που κατηγορήθηκε ότι αγόρασε την αφορολόγητη Μερσέντες του αντί 6 εκατ. δραχμών και μετά από τέσσερις ημέρες με πληρεξούσιο σε έμπορο της Λιοσίων επιχείρησε να την πωλήσει αντί 16.561.000 δρχ.! Ο ίδιος «έγινε ρόμπα» κατά το κοινώς λεγόμενο και από τότε άρχισε να ωριμάζει η σκέψη του λίζινγκ που ισχύει τα τελευταία 6 - 7 χρόνια.
«Ακόμη πληρώνω»
Δεν μπορούν τώρα λοιπόν να πωλήσουν οι βουλευτές τα βουλευτικά αυτοκίνητα που τους παραχωρεί πλέον η Βουλή, για να κάνουν εκλογές, αλλά καταφεύγουν κατά δήλωσή τους, των έντιμων και ειλικρινών τουλάχιστον, σε ανοικτό δανεισμό από τις τράπεζες. Παίρνουν, δηλαδή, καταναλωτικό δάνειο από τις τράπεζες με υψηλότατο επιτόκιο το οποίο αποπληρώνουν κατά τη διάρκεια σχεδόν ολόκληρης της βουλευτικής περιόδου, κατά την οποία εκλέγονται. «Ακόμη πληρώνω του 2004, με δόσεις των 550 ευρώ μηνιαίως, μας είπε ο πρώην υπουργός Μακεδονίας-Θράκης και βουλευτής Δράμας κ. Μαργαρίτης Τζίμας και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε.
Πληβείοι και πατρίκιοι
Υπάρχουν όμως κι άλλοι, για παράδειγμα, οι «αγαπημένοι των καναλιών», οι «προβεβλημένοι», οι «υπουργήσιμοι», όπως τους χαρακτηρίζουν συνάδελφοί τους συμπληρώνοντας πικρόχολα ότι αυτοί αποζητούν τις εκλογές για να πλουτίσουν από τις χορηγίες των ιδιωτών που «ποτέ δεν σταμάτησαν και δεν θα σταματήσουν». «Και μιλάμε», συνεχίζουν, «για ζεστό χρήμα που αρκεί να καλύψει όχι μόνον έναν πλουσιοπάροχο εκλογικό αγώνα, αλλά και να μείνουν στην καβάντζα των άσχετων ή άγνωστων στο πλατύ κοινό τραπεζικών λογαριασμών είτε εδώ, είτε στο εξωτερικό, είτε σε πιο προωθημένους και ασφαλείς εξωχώριους προορισμούς. Αλλοι, που αυτοκατατάσσονται στους «πληβείους», αποκαλύπτουν ότι στην επαρχία, κυρίως, σε περιφέρειες άνω των πέντε εδρών, όπου τα μαχαίρια βγαίνουν και γυαλίζουν πολύ πριν από το 40ήμερο της προεκλογικής περιόδου, έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα μέσα κυρίως ηλεκτρονικά που βάζουν πακέτο - ταρίφα για «να σε παίξουν», αλλά και αυτούς που βάζουν πακέτο - ταρίφα για να μη σε λοιδορήσουν, που είναι ό,τι πιο ύπουλο μέσα στο διάστημα των 30 - 40 ημερών…
Ανοίγει κατά τα φαινόμενα ο διάλογος για έναν άλλο νόμο για το πολιτικό χρήμα, που φαίνεται να κατασταλάζει στο ώριμο πια αίτημα για αποκλειστική κρατική επιχορήγηση στο χρήμα που εισρέει στα κομματικά ταμεία. Θα δίνει λύση; Θα φανεί, κυρίως από το ποιος θα είναι ο ελέγχων γιατί ο διπλός ρόλος ελεγκτού και ελεγχόμενου στους πολιτικούς θα είναι κοροϊδία. Μαζί μοιραία θα επέλθουν αλλαγές στον τελευταίο ισχύοντα νόμο 3023/2002, τον νόμο Σκανδαλίδη, που μόνον οι σοβαρότατες αλλαγές που επέφερε ο υπουργός ύστερα από διακομματικό βέτο τον κατέστησαν το σοβαρότερο που ισχύει τα τελευταία χρόνια. Σοβαρότερο, αλλά όχι απολύτως αποτελεσματικό.
Ανάσανε η επαρχία
Η αλήθεια είναι, λένε οι βουλευτές της επαρχίας, ότι ο νόμος που ελέγχει κυρίως την κατανάλωση χρήματος, περιορίζοντας με απαγορεύσεις προκλητικές δαπάνες του παρελθόντος, είναι αποτελεσματικότερος των νόμων-κουρελόχαρτων που ψηφίστηκαν από το 1996 ώς το 2001 και ήσαν «κατάλληλοι μόνον για τον κάλαθο των αχρήστων» κατά την έκφραση του πρώην προέδρου της Βουλής Απόστολου Κακλαμάνη. Ηταν τόσο το μέγεθος της αποτυχίας και του εξωπραγματικού που επρέσβευαν, ώστε αυτός του 1996 να προβλέψει συνολικές δαπάνες των κομμάτων 4,8 δισ. δρχ. την ίδια ώρα που μόνον οι προεκλογικές τηλεοπτικές διαφημιστικές δαπάνες ανήλθαν στα 5,7 δισ. δραχμές, κι αναγκάστηκε η Βουλή με τροπολογία να απαλλάξει τα κόμματα από ΦΠΑ και αγγελιόσημο για να μη φανούν παράνομα έναντι του νόμου που τα ίδια ψήφισαν. Οσον αφορά μάλιστα τις εξόφθαλμα ανειλικρινείς δηλώσεις προεκλογικών εξόδων των βουλευτών των ετών 1996 και 2000, τα πρόστιμα που δεν ήσαν ευκαταφρόνητα, αλλά που δεν απεικόνιζαν την πραγματικότητα, παραγράφηκαν με διακομματικές τροπολογίες, «λόγω μη αρτιότητας του νόμου»…
Τα περίφημα εκλογοδάνεια -κατά το εορτοδάνεια- κυμαίνονται από 40 - 70.000 ευρώ, ποσό που κατά τους βουλευτές επαρχίας είναι επαρκέστατο για έναν αξιοπρεπή προεκλογικό αγώνα σε μία τετραεδρική περιφέρεια. Υπάρχουν βέβαια άλλοι, όπως νεοδημοκράτης βουλευτής της Μακεδονίας, με πολύχρονη παρουσία στα κοινά που ομολογεί ότι έκανε τις τελευταίες εκλογές με 13.000 ευρώ κατά δική του ομολογία. Παραδέχεται ότι υπάρχουν αποκλεισμοί από τοπικές εφημερίδες, αλλά δεν θεωρεί ότι είναι σοβαρό πρόβλημα σε μια μικρή κοινωνία: «Οι εφημερίδες σου ζητούν ό,τι θέλουν για το δεκαπενθήμερο, 1.000 ή 5.000 ή 8.000 ευρώ, αλλά αν δεν φέρεις βόλτα δύο και τρεις φορές όλα τα χωριά, δεν κάνεις τίποτε». Παραδέχεται ότι πιέσεις από συμφέροντα αρχίζουν από τις πενταεδρικές και πάνω.
«Γίνεται πλιάτσικο, όπου υπάρχουν πολλά κανάλια, ομολογεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που εκλέγεται στην Κεντρική Μακεδονία. Σημειώνει ότι το μεγάλο φαγοπότι δεν γίνεται στις βουλευτικές, αλλά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, οπότε τον λογαριασμό κυρίως «μαύρα» δεν τον πληρώνει στους «οφειλέτες» ο εκλεγόμενος, αλλά οι ίδιοι οι δήμοι και οι νομαρχίες με φοβερή διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Οσον αφορά τις βουλευτικές η ταρίφα για τα κανάλια είναι περίπου 15.000 ευρώ, αλλά τα δίνουν κυρίως αυτοί που δεν έχουν πρωτοεκλεγεί.
«Μπορεί να ζητήσει και πάνω από 30.000 ευρώ μία εφημερίδα των Αθηνών για να βάζει προσεκτικά τα παραπολιτικά που του στέλνεις», ομολογεί βουλευτής της Θεσσαλίας, θεωρώντας ότι το μεγάλο κακό το κάνουν κυρίως οι «δημοσιογραφικές εταιρείες προβολής»: Αλλου είδους εξυπηρετήσεις και ανταλλάγματα ζητούν από τους μεγαλοσχήμονες που μπορούν να επηρεάσουν πολύ «ισχυρές δουλειές!». Ο ίδιος λέει ότι τα «ραδιόφωνα-εκβιαστές» αρχίζουν με ειρωνικά σχόλια του είδους: «Βρε, τον τάδε, που θυμήθηκε το νομό μας τώρα...». Αν του πεις ότι θα τον μηνύσεις, έχεις διαγραφεί ως όνομα από τα ερτζιανά του, εκτός αν πληρώσεις».
«Ολο το σύστημα της Αθήνας είναι άρρωστο και μπλεγμένο με δημοσιογράφους που πουλάνε δημόσιες σχέσεις που πρόθυμα πληρώνουν κάποιες ΔΕΚΟ», υποστηρίζει πρωτοκλασάτο στέλεχος της Ν.Δ., κρίνοντας ότι οι πλέον «ευνούχοι» λόγω της διαπλοκής είναι οι βουλευτές της Α΄ Αθηνών: «Κατορθώσαμε να απαλλαγεί η περιφέρεια από τον τοκογλύφο, αλλά το πρόβλημα στο Λεκανοπέδιο παραμένει. Υπήρξε καταγγελία στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ότι τοπικό μέσο ζήτησε 40.000 ευρώ για να μη διασύρει υποψήφιο, ομολογεί παλαιός επίσης βουλευτής του Λεκανοπεδίου, κρίνοντας ότι όλοι είναι όμηροι των μεγάλων διαφημιστικών εταιρειών που αγοράζουν τα προνομιούχα διαφημιστικά πλαίσια κι εκεί που τα νοικιάζουν για 1.000 ευρώ τον μήνα για διαφημίσεις τσιγάρων δεκαπλασιάζουν το ποσό για το 40ήμερο των εκλογών: «Μεγάλο δράμα η Β΄ Αθηνών. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το τερατούργημα. Θέλει από 300.000 ευρώ έξοδα τουλάχιστον και όχι για παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, πλησιάζει τα 600 χιλιάρικα μια αξιοπρεπής παρουσία στη Β΄, όταν από μία πλήρη θητεία τεσσάρων ετών ο βουλευτής θα βγάλει 380.000 ευρώ!» Και οι δύο πάντως συνομιλητές συμφωνούν ότι μόνο με μέτρα μείωσης και εκλογίκευσης του εκλογικού και πολιτικού ανταγωνισμού και δραστικό περιορισμό των επιτρεπόμενων δαπανών θα υπάρξει περισσότερη ισορροπία.
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ