Δικανικός υπέρ τινος

Πέραν της καζούρας, η οποία εν πολλοίς είναι απολύτως βάσιμη, πρέπει να ειπωθούν κάποια πράγματα, τα οποία δύσκολα λέγονται και γράφονται ακόμη πιο δύσκολα. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο προσεκτικός, διότι η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι ζόρικη.

Έχουμε έναν τύπο ο οποίος στον επαγγελματικό χώρο του, εκεί στην δεκαετία του '70 θεωρείτο ανερχόμενο αστέρι. Δεινός ποινικολόγος και άριστα θεωρητικά καταρτισμένος, θα μπορούσε άνετα να διαγράψει λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα, παρά ταύτα προτίμησε την μάχιμη δικηγορία και τον πολιτικό στίβο. Από τους ελάχιστους εκείνους που δεν δίστασαν να αντιπαρατεθούν με έναν τιτάνα της πολιτικής ζωής, ήρθε σε σύγκρουση μαζί του και διαγράφη από το κόμμα στο οποίο υπήρξε, αν δεν κάνω λάθος, και ιδρυτικό στέλεχος. Πολύ αργότερα έρχεται σε γάμου κοινωνία με high class κυρία, η οποία βρέθηκε σε ανώτερη διοικητική θέση στο Υπουργείο Εξωτερικών. Η κυρία αυτή μπορούσε να μπαινοβγαίνει το ΥΠΕΞ παρότι η διεύθυνσή της δεν υπαγόταν ακριβώς στο διπλωματικό σώμα, ας πουμε ότι είχε να κάνει με το ιστορικό αρχείο του Υπουργείου. Από εδώ αρχίζουν τα ζόρια: ενόσω ο σύζυγος βρίσκεται στην ηγεσία του κομματός του, η σύζυγος άρχισε να έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Σιγά τον πολυέλαιο θα πει κάποιος, θα τον κτυπήσουμε με τα κέρατα. Κι ο δικός μας άτακτο αγόρι ήταν. Ναι, αλλά δεν συνήθιζε να κοιμάται με πρεσβευτές πυρηνικής υπερδύναμης, και μάλιστα με δύο από αυτούς τον έναν μετά τον άλλο, όταν μάλιστα οι ψίθυροι έγιναν κραυγές που έφτασαν και στον τύπο, ο δεύτερος αποπέμφθηκε κακήν κακώς από το πόστο του, ούτε, δε, υπήρξαν αναφορές από την αντικατασκοπία άλλης πυρηνικής υπερδύναμης ότι ασκούσε ενεργειακή κατασκοπία υπέρ της χώρας των τύπων με τους οποίους κοιμόταν. Είσαι, λοιπόν, αρχηγός κόμματος με σαφή καταγγελτικό λόγο εναντίον της πολιτικής μιας συγκεκριμένης χώρας, βουλευτής, με αντιστασιακή δράση κατά μίας δικτατορίας την οποία υποκίνησε αυτή η χώρα, και μαθαίνεις ότι η σύζυγός σου είναι κατάσκοπος αυτής της χώρας, και σε κερατώνει με τους πρεσβευτές της. Τί κάνεις; Αν είσαι κάνας αριβίστας, βάζεις την γυναίκα σου να σε προωθήσει μέσω αυτής της χώρας. Αν έχεις έστω λίιιιγο τσίπα, την ρίχνεις ένα βρωμόξυλο, την χωρίζεις και αποχωρείς από την πολιτική πριν γίνεις τελείως ρόμπα και καταστρέψεις και τον πολιτικό σου χώρο.

Βέβαια, αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Η σύζυγος, μέγα τσόλι, αποφασίζει να σε εκδικηθεί και εξομολογείται σε συνεργάτιδα ανωτάτου κληρικού ότι την ξυλοφόρτωσες - παραλείποντας τυχαία όλα τα υπόλοιπα. Επειδή με το παπαδαριό δεν τα πας καλά, η ιστορία διαρρέει. Βέβαια, επειδή αγαπάει ο θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη, ελάχιστα μετά η πυρηνική υπερδύναμη τα παίρνει στο κρανίο με το παπαδαριό, καθότι δεν μπορείς να ξεσκεπάζεις τέτοιου επιπέδου κατασκοπευτικές υποθέσεις just for kicks, και όταν αντιλαμβάνονται ότι το παπαδαριό είναι αναμεμειγμένο ΚΑΙ στην διπλωματική προσέγγιση και συννενόηση μεταξύ ενός μικρού ιστορικού κράτους με γεωπολιτική σημασία στην Βαλκανική και ενός μικρού αλλά πανίσχυρου κράτους στη Μέση Ανατολή, όπου το πρώτο κράτος αποτελεί τον πυλώνα προμήθειας όπλων και αεροπορικής προστασίας του δευτέρου, (γεγονός το οποίο αποτελούσε μοχλό πίεσης της υπερδύναμης προς το δεύτερο κράτος λόγω της επικυριαρχίας του στο πρώτο), ε, μετά μια σειρά από οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα βγαίνουν στην φόρα, με πρώην καραφλούς παπάδες - κατασκόπους, οικόπεδα κάπου στη Μέση Ανατολή από όπου περνάει και ένα τεράστιο τείχος (για την κατασκευή του οποίου δεν υπήρχε η συναίνεση της υπερδύναμης) κι άλλα τερπνά, and the rest is history...

Ο νοών νοείτω...