"1. «Κόκκαλη, πούλα και φύγε!»
Μα θα το έχω διαβάσει και χίλιες φορές! Σε ποιόν να πουλήσει, φίλοι μου; Έχετε δει εσείς κανέναν αγοραστή / επενδυτή να κυκλοφορεί στην αγορά και δεν τον έχω δει εγώ; Να μου το πείτε, σας παρακαλώ. Και πώς θα εξαναγκαστεί ο Κόκκαλης να πουλήσει την ομάδα του; – και, όταν λέω «ομάδα του», εννοώ την περιουσία του, διότι (είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει) η ΠΑΕ Ολυμπιακός είναι περιουσία του Κόκκαλη. Με βερμπαλιστικές προστακτικές θα εξαναγκαστεί να πουλήσει τον Ολυμπιακό; – και ξαναρωτώ: Σε ποιόν; Σιγά μην τρομάξει. Αμ, αν ήταν έτσι, θα είχε καταρρεύσει –ρηματικώ τω τρόπω– όχι ο κάθε Ολυμπιακός της υφηλίου, αλλά αυτός τούτος ο καπιταλισμός (και θά είχαμε γλυτώσει με συνοπτικές διαδικασίες από πολλά δεινά).
2. «Παίχτες, παίχτε μπάλλα!»
Πώς να παίξουν μπάλλα, όταν δεν μπορούν; Όχι, διότι την ξέχασαν, αλλά διότι δεν μπορούν, αφού πλέον δεν αποτελούν ομάδα. Ο Ολυμπιακός φέτος δεν είναι ομάδα. Σύνολο παικτών είναι. Συνονθύλευμα αγωνιστικών προσπαθειών, κοινώς τουρλουμπούκι, είναι. Ομάδα, πάντως, δεν είναι. Και αν νίκησε τον Βάζελο, και τον κατεξευτέλισε μάλιστα, τούτο οφείλεται στο ότι ο Βάζελος δεν κατέβηκε ποτέ στο γήπεδο να παίξει μπάλλα. Παρά ταύτα, είναι πέντε βαθμούς πάνω από εμάς - αλίμονο.
3. «Κάν’τε μεταγγραφές!»
Ποιός; Ποιοί; Ο άσχετος Χρυσικόπουλος ή το φοβερό και τρομερο τημ –άντε, μην πω καμμιά βαριά κουβέντα... – του «σάουτινγκ»; Και ποιές μεταγραφές; "Μπεναρφάδες" ή αστέρια από την Πορτουγκέζα;
4. «Να γίνουμε Πόρτο!... Μα γίνουμε Λυών!...»
Ας ξαναγίνουμε πρώτα Ολυμπιακός –Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς– και μετά τα ξαναλέμε! Διότι, σύγγαυροι, έχουμε πάψει να είμαστε Ολυμπιακός. Εξυμνούμε με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο όλα τα περιφερειακά στοιχεία, που τάχα ταιριάζουν στον Ολυμπιακό, και έχουμε χάσει την ουσία της γαυροσύνης: την περηφάνεια! Την περηφάνεια που έκανε τον Ολυμπιακό Θρύλο. Για τον Ολυμπιακό υπάρχει μόνο η νίκη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγνοεί την πιθανότητα της ήττας. Όμως διεκδικεί πάντα και με όλες του τις δυνάμεις την νίκη, και αν τυχόν δεν την κατακτήσει, δεν του φταίει κανένας. Έπρεπε να είχε προσπαθήσει περισσότερο. Ενάντια σε όλους και σε όλα, ενάντια σε σταθμητούς και αστάθμητους παράγοντες. Έφαγε δεκαέξη γκολ, ας έβαζε δεκαεφτά να νικούσε.
5. «Μας σφάζει η διαιτησία!»
Σωπάστε, καλοί μου!... Η διαιτησία κάνει τη δουλειά της, όπως την έκανε τόσα και τόσα χρόνια. Πότε είχε ο Ολυμπιακός τη συστηματική εύνοια της διαιτησίας; ΠΟΤΕ! Την καραμέλα της διαιτησίας την πιπίλαγαν πάντα στις αποτυχίες τους μόνο οι Βάζελοι. Ναί, μόνο αυτοί, που, ιδίως ανίκανοι όντες να σταυρώσουν τίτλο τα τελευταία 13 χρόνια, εφηύραν την «παράγκα». Το κακό είναι ότι κάποιοι δικοί μας (κυρίως νεοολυμπιακοί και φρεσκόγαυροι) τσίμπησαν το δόλωμα και νόμισαν ότι έτσι είναι τα πράγματα και ότι είναι πολύ μεγάλη μας μαγκιά το να ελέγχουμε τις διάφορες Ομοσπονδίες και «να έχουμε τη Βαζέλα από κάτω». Αμ, καμάρια μου, ποτέ ο Ολυμπιακός δεν έλεγξε καμμία Ομοσπονδία, όχι γιατί ενδεχομένως δεν ήθελε (ή δεν έπρεπε), αλλά διότι ήταν, είναι και θα είναι ανίκανος να το κάνει. Δεν είναι κάτι τέτοιο εγγεγραμμένο στο DNA του. Αυτά ήσαν διαχρονικώς δουλειές των Βάζελων και των εκάστοτε αχυρανθρώπων τους. Εμείς ποτέ δεν είχαμε παραρτήματα. Όποιος μέμφεται τον Ολυμπιακό για το ότι «δεν ελέγχει» τα διαιτητικά κ.λπ. πράγματα, κατ’ ουσίαν τον μέμφεται γιατί δεν έχει γίνει Βάζελος.
6. «Χάσαμε από το αεκάκι!»
Όχι, φίλοι μου. Χάσαμε από την ΑΕΚ, που κατέβηκε στου Καραϊσκάκη για να μας νικήσει. Αεκάκι αποκαλούν την ΑΕΚ οι άσχετοι. Η ΑΕΚ αποτελούσε ανέκαθεν –και ευτυχώς τούτο– μεγάλο αντίπαλό μας. Αν ο Παναθηναϊκός είναι ο αιώνιος αντίπαλός μας, η ΑΕΚ είναι ο αμέσως επόμενος μεγάλος αντίπαλός μας. Από πότε οι οπαδοί του Θρύλου έμαθαν να υποτιμούν ομάδες με ιστορία και να τις χλευάζουν; Η καζούρα προς κάθε αντίπαλό μας είναι όχι απλώς καλή, είναι και αναγκαία. Συντηρεί την καλώς εννοούμενη αντιπαλότητα. Η υποτίμηση είναι καταστροφική. Μπορεί μόνοι μας να έχουμε περισσότερους τίτλους από όσους έχουν όλοι οι άλλοι μαζί, αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί κανέναν από εμάς να λοιδορεί και να χλευάζει τους αντιπάλους μας. Ο σεβασμός στον αντίπαλο είναι πρωτίστως σεβασμός στον εαυτό μας. Αυτό αποτελεί κατ' εξοχήν ολυμπιακή αρετή. Αν θεωρείς τον αντίπαλό σου ανύπαρκτο, θεωρείς συνάμα και τον εαυτό σου ανύπαρκτο, αφού, είτε το θέλεις είτε όχι, από την αξία του αντιπάλου σου αβγαταίνει και η αξία η δική σου.
7. «Πού βρήκαν χρήματα στον Άρη και στην ΑΕΚ να μοιράζουν πριμ;»
Δεν υπάρχει ευκολότερη απάντηση: Τα βρήκαν! Εσένα, ολυμπιακέ οπαδέ, τί σε νοιάζει; Αν η ομάδα μας είχε νικήσει τον Άρη και την ΑΕΚ, θα τους είχες αναγκάσει να κάνουν οικονομία και σοβαρή αποταμίευση! Και γιατί, φίλε μου, τόσο πολλή μεταφυσική σε ένα καθαρά υλικό ερώτημα; Τα χρήματα τούς τα έταξε και θα τους τα δώσει κάποιος αντίπαλος της ομάδας μας. Ποιός είναι; Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος είναι. Εσένα, όμως, τί σε ενδιαφέρει αυτό; Μπορεί και η ομάδα μας να κάνει το ίδιο; Δεν μπορεί; Σκασμός τότε! Μπορεί; Αι, ας το κάνει! Και θα δεις τί ωραία που θα είναι...
8. «Όλοι είναι εναντίον του Ολυμπιακού!»
Σώπα! Πρωτόγνωρο φαινόμενο. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα... Φίλοι μου, έτσι ήταν πάντα. Υπήρξαν εποχές που τους είχαμε ξεσκίσει κατ’ επανάληψιν, όπως επίσης υπήρξαν και τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια», και μάλιστα δύο φορές: στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και από το 1988 ώς το 1996. Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα εν διωγμώ. Αυτό το γράφω για όποιον το καταλαβαίνει. Και το επαναλαμβάνω: Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα εν διωγμώ. Ποτέ δεν γνώρισε την εύνοια του «ντοβλετιού», του «καθεστώτος». Του Ολυμπιακού ανέκαθεν βρώμαγαν τα χνώτα και οι μασχάλες του και τα πόδια του. Αλλά τα πόδια του είχαν πάντα φτερά, και μες στο στήθος του χτυπούσε καρδιά. Έτσι έγινε η ομάδα του λιμανιού ο μέγας Ολυμπιακός. Έτσι ξεγέλασε και τούμπαρε το «σύστημα». Όχι με κλάψες, με εύκολες δικαιολογίες και με τζαμπαμαγκισμούς. Ο Ολυμπιακός έγινε μέγας και τρανός, επειδή έχτισε πάνω σε θεμέλια ακραδάντως ολυμπιακά και όχι σε θεμέλια λαϊφσταϋλιτζίδικα.
Αυτά για σήμερα. Θα τα ξαναπούμε. Την Κυριακή όλοι οι πιστοί ολυμπιακοί στο γήπεδο. Δίπλα στα ερυθρόλευκα σύμβολα. Ίσως έχει έλθει ο καιρός και ίσως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες να αναστοχασθούμε τα του Ολυμπιακού. Αλλά ένα δεν πρέπει να ξεχνάμε. Τί;
Το ότι Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ!
Αναρτήθηκε από: Γιωργος Κεντρωτης
Limanoskylo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου