Ο Peter Menzel είναι ένας ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ που επισκέφθηκε 30 οικογένειες από 24 διαφορετικές χώρες για να δημιουργήσει το εργο του ''Ενας πεινασμενος πλανητης - Τι τρωει ο κοσμος''. Απεικονίζεται από τα τρόφιμα που καταναλώνονται κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας, σημείωσε επίσης το συνολικό κόστος του γεύματος σε δολάρια ΗΠΑ. Τα δεδομένα ειναι ταξινομημένα από τα υψηλότερα ποσα στα χαμηλότερα μαζί με κάποιες από τις εικόνες.
Γερμανία: Οικογένεια Melanderde Bargteheide. Τρόφιμα - δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 500,07
Λουξεμβούργο: Οικογένεια Kutta-Kassar Erpeldange Gasto. Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 465,84
Γαλλία: Le Moines Montreuil Οικογένεια .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 419,95
Αυστραλία: Οικογένεια Browns River View .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 376,45
Καναδάς: Οικογένεια Melansons .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 345
Ηνωμένες Πολιτείες: Οικογένεια Revis .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 341,98
Ιαπωνία Οικογένεια Ukity . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 317,25
Γροιλανδία: Οικογένεια Madsens . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 277,12
Ιταλια: Οικογένεια Manzini . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 260,11
Ηνωμένο Βασίλειο: Οικογένεια Bainton .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 253,15
Κουβέιτ: Οικογένεια Al Haggar .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 221,45.
Μεξικό: Oικογένεια Casale. Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 189,09
Κίνα: Dong .Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 155,06
Πολωνία: Οικογένεια Sobczynscy . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 151,27
Τουρκία Οικογένεια Celiks . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 145,88
Γουατεμάλα (Κεντρική Αμερική): Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 75,70
Αίγυπτος . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 68,53
Μογγολία. Οικογένεια Batsuuri. Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 40,02
Ινδία. Οικογένεια Patkars . Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 39,27
Εκουαδόρ (Νότια Αμερική):Oικογένεια Tingo. Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 31,55
Βασίλειο του Μπουτάν (Νότια Ασία): Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 5,03
Δημοκρατία του Τσαντ (Κεντρική Αφρική): Οικογένεια Aboubakar Breidjing στρατόπεδο προσφύγων. Τρόφιμα δαπάνες για μια εβδομάδα: $ 1,23. Από το super Paratolmo
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι, το αργότερο με την πτώχευση της Lehman Brothers εισήλθαμε σε μία περίοδο έντονης κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο αποτελεί τα θεμέλια του καπιταλισμού. Επίσης ότι, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, αποφύγαμε το μοιραίο, το οποίο δεν ήταν άλλο από την κατάρρευση των τραπεζών που θα επακολουθούσε, εάν εμφανίζονταν οι πρώτες ουρές καταθετών στα καταστήματα μίας οποιασδήποτε τράπεζας.
Γνωρίζοντας ότι ακόμη και η απλή φήμη όχι της χρεοκοπίας, αλλά της αδυναμίας μίας τράπεζας να πληρώσει τα χρήματα των καταθετών της φτάνει για να καταρρεύσει ολόκληρο το «σύστημα» (καμία τράπεζα στον κόσμο, ούτε η πιο υγιής, δεν μπορεί να εξοφλήσει τους καταθέτες της, εάν το ζητήσουν όλοι μαζί, αφού κρατάει μόνο ένα μέρος των χρημάτων τους, δανείζοντας όλα τα υπόλοιπα), τα κράτη, συνεργαζόμενα μεταξύ τους, κατάφεραν την τελευταία στιγμή να το διασώσουν
α) εγγυώμενα τις καταθέσεις και
β) «βοηθώντας» με τεράστια ποσά τις τράπεζες, προερχόμενα από τα, χρεωμένα δυστυχώς, δημόσια ταμεία τους (χωρίς να έχει αποκατασταθεί η ροή των χρημάτων προς την πραγματική οικονομία, ενώ η ύφεση διεθνώς εξελίσσεται ραγδαία).
Περαιτέρω, χωρίς να θέλουμε ή να μπορούμε να κρίνουμε την κίνηση των χρηματιστηριακών δεικτών, όταν είναι δυνατόν να «χειραγωγηθούν» ακόμη και από τα επενδυτικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων (Hedge funds), πόσο μάλλον από τις συντονισμένες προσπάθειες των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, αναφέρουμε ορισμένες τραπεζικές αναταράξεις του παρελθόντος, οι οποίες προηγήθηκαν της σημερινής:
α) Ο πανικός του 1907: Προήλθε από την χρεοκοπία των ιδρυμάτων, γνωστών ως «καταπιστευμάτων» που είχαν έδρα τη Νέα Υόρκη.
σαν που ταιριάζει σε που υποστήριξες μια τέτοια ομάδα
πλησίασε σταθερά στο ραδιόφωνο
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
μ΄ αφορισμούς και αναθέματα
την τελευταία απόφαση, την κρίση,
το κύκνειο άσμα του ξένου τεχνικού
κι αποχαιρέτα τον, τον μέρμηγκα που χάνεις.
Πάει! Ως εδώ ήταν! Μας τελείωσε ο Βαλβίδας. (Η Μαρίνα πάλι ελπίζω όχι, γιατί ποιος τους κρατάει τους γαύρους έτσι και δεν ξαναδούν την μεταφράστρια;).
Συγκάλεσε που λες ο θείος το ΔΣ τους εξήγησε τον λόγο που πρέπει να φύγει το μυρμήγκι από τη Βασκωνία, το ΔΣ τον άκουσε προσεκτικά, διαφώνησε μαζί του και του είπε ότι δεν πρέπει να φύγει το μυρμήγκι από τη Βασκωνία, αλλά ο τεχνικός από την Ιβηρική και έκλεισε το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες.
Βγήκε μετά ο Μώραλης, έδωσε στην είδηση στους ΑΡΔ που ξεροσταλιάζανε έξω από τα γραφεία στην Πλατεία Αλεξάνδρας και ενημέρωσε επίσης ότι δεν έχει κλείσει νέος προπονητής και πως η διοίκηση θα διερευνήσει την αγορά και στο τέλος Μαϊου θα ανακοινωθεί το όνομά του, αφού ξανασυνεδριάσει το ΔΣ. Αφού δηλαδή θα ξαναδιαφωνήσουνε ο Κόκκαλης με τους υπόλοιπους του συμβουλίου. Αυτός θα τους λέει "θέλω τον Κετσπάγια", αυτοί θα του λένε "όχι, πρόεδρε, δεν πρέπει να πάρουμε τον Κετσπάγια, πρέπει να πάρουμε τον προπονητή της Ανόρθωσης που μας απέκλεισε από το Τσαμπιολί" και αφού υπάρξουν οι απαραίτητες εντάσεις και χτυπηθούν χέρια στο τραπέζι, στο τέλος θα τα βρούνε.
Δεν έχει κλείσει που λες ο νέος προπονητής, κι ας αναφέρουν οι φήμες πως ο Τιμούρης ήταν χθες στα γραφεία και έχει ήδη συμφωνήσει. Τι; Δεν μπορεί να λέει ψέμματα ο Μώραλης; Γιατί; Θα φοβηθεί μήπως μεγαλώσει η μύτη του; Στην τελική και να μεγαλώσει η μύτη του, έχει άπλα εκεί κάτω, κοτζάμ Σαρωνικός, θα τη γυρίσει προς τη θάλασσα και άστην να μεγαλώσει όσο θέλει.
Τώρα θα μου πεις, επειδή οι γαύροι είναι και κομμάτι αδιόρθωτοι, έχει πέσει και η απαραίτητη θεωρία συνωμοσίας. Ετσι δηλαδή και κάνεις καμιά βόλτα στα μέρη τους θα το ακούσεις το όνομα - ελπίδα του νέου προπονητή. Φατίχ Τερίμ, κύριοι! Αυτόν έκλεισε ο πρόεδρας. Και τον Τιμούρη τον έχει για ξεκάρφωμα. Για να φάει όλη τη χλαπάτσα ο Γεωργιανός στη φιέστα από εκείνους που ήθελαν να μείνει ο Βαλβίδας και μετά να ακούσουν πως έρχεται ο Τερίμ και από την ανακούφισή τους να πουν και ευχαριστώ από πάνω.
Ξεφύγαμε όμως. Για τον Κετσπάγια, ή για τον Τερίμ ή για οποιονδήποτε άλλον έχουμε καιρό. Τώρα προέχει ο Βαλδίβας. Αυτόν αποχαιρετάμε. Αυτόν που είχε το θράσος να μην αποδεχτεί την πρόταση του Κόκκαλη. Θράσος όμως κι αυτό! Αλλοι θα πετούσαν την σκούφια τους για να πάνε στον γαύρο κι αυτός έκανε και τον δύσκολο. Βρε άστο να πάει από εκεί που ήρθε το μυρμήγκι! Που σήκωσε ψηλά τον αμανέ και την πάτησε. Το λέει και η παροιμία. "Το μυρμήγκι όταν θέλει να χαθεί, κάνει φτερά και χάνεται". Τον Βαλβίδα θα είχανε στο μυαλό τους όταν την έβγαλαν αυτή την παροιμία.
Ετσι που λες. Η πρόταση του θείου ήταν καινοτόμος. Αύριο μεθαύριο ένεκα και η οικονομική κρίση όλοι οι πρόεδροι τέτοιες προτάσεις θα κάνουν. Αλλά μέχρι να το καταλάβει ο Βαλβίδας, που νομίζει ότι θα βρει αλλού καλύτερα, την έχασε την προνομιούχο θέση. Ετσι είναι. Τι πρότεινε δηλαδή ο θείος; Απλά, καθημερινά πράγματα. Θα πάρεις λέει ένα μύριο ευρώπουλα και ΑΜΑ καταφέρεις να πετύχεις τους στόχους μας, θα πάρεις και άλλα 750 χιλιάρικα σε μπόνους. Σωστό τον βρίσκω. Σωστό και προχώ! Τι κι αν δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά τέτοια πρόταση σε προπονητή; Τώρα έχουμε οικονομική κρίση. Κι ο Κόκκαλης, ως δίδυμος στο ζώδιο, άρα και άκρως επικοινωνιακός τύπος, τις αφουγκράζεται τις αλλαγές, συλλέγει τις πληροφορίες και τα ρεύματα και πορεύεται ανάλογα (τώρα εδώ που τα λέμε και ο δικός μας ο "καπετάνιος" δίδυμος ήταν επίσης στο ζώδιο, αλλά προηγούμενη version. Ο Χόχος είναι αναβαθμισμένη έκδοση...).
Σκέφτηκε λοιπόν ο Κόκκαλης, τα έβαλε κάτω και είπε: Πώς έχεις την απαίτηση κύριε να πάρεις ακατέβατα ενάμισι μύριο ευρώπουλα είτε προχωρήσεις είτε πάρουμε τον πούλο από το Τσαμπιολί; Κι εμένα ποιος θα μου πληρώσει αν γίνει καμιά στραβή τη χασούρα σε χρήμα και την ψυχική οδύνη; Θα πάρεις λιγότερα και άμα τα καταφέρεις θα σου δώσω και τα υπόλοιπα, δεν πρόκειται να στα φάω. Παστρικά πράγματα.
Τώρα θα μου πεις, έλα κι εσύ στη θέση του Βάσκου. Πώς να την δεχτεί την πρόταση; Αφού το ήξερε ότι χωρίς ψηλό μπάτζετ αυτοί οι στόχοι δεν πρόκειται να επιτευχθούν. Πώς να προχωρήσει δηλαδή στο Τσαμπιολί; Εύκολο είναι; Ο Τζόλε τα παρατάει. Ο Αντζας την έκανε για το χωριό του. Ο Ντάρκο σταμάτησε λόγω προβλήματος υγείας. Ο Αντώνης φουλάρει για τα σαράντα. Ο λύκος * (στο τέλος θα σας πω κι ένα ανέκδοτο με λύκους και ποδόσφαιρο), ο Λεντέσμα ντε, έρχεται με μισή καρδιά. Παίκτες δεν σκοπεύει να πάρει. Με ποιον σου λέει θα τη βγάλω; Με τον Ζεβλάκοφ που έχει το μυαλό του στον Βέρτη; Με τον Ντομί; ΄Η ακόμα χειρότερα με τον Λέτο που έτσι όπως πετάει κάθε τρεις και λίγο μπάλες και μπουκάλια θα μας βρει καμιά μέρα στο δόξα πατρί και θα δούμε τα ραδίκια ανάποδα; Γιατί το θέμα είναι να πετύχω κάτι για να κάνω κανα καλό συμβόλαιο πίσω στην πατρίδα μου. Και μ΄ αυτούς που έχω, και αν δεν πάρει άλλους, όχι καλή πορεία δεν θα κάνω, αλλά θα πάω και άκλαφτος. Αφού λοιπόν η καριέρα μου δεν θα προχωρήσει και η τσέπη μου δεν θα γεμίσει, καθώς αν δεν πάμε καλά, bonus γιοκ, ας τα μαζεύω και ας του δίνω.
Τα σκέφτηκε που λες και είπε "Νο". Κι ο Κόκκαλης τώρα μόνο που δεν σκοτίστηκε. Κι όχι μόνο δεν σκοτίστηκε, αλλά δεν περίμενε καν να γίνει η φιέστα. Ανακοίνωσε το διαζύγιο μία μέρα πριν το πάρτυ του νταμπλ. Κι αυτό τώρα δείχνει πράγματα. Δείχνει ότι ο θείος δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ούτε αν θα γίνει της κακομοίρας στη φιέστα, ούτε αν οι μισοί γαύροι αρχίσουν να φωνάζουν συνθήματα υπέρ του Βαλβίδα ούτε αν θα γίνει κόλαση το πανηγύρι.
Κι εδώ που τα λέμε, γιατί να υπολογίσει; Αφού είναι ίδιος ο Λουδοβίκος 14ος! "Το κράτος είμαι εγώ!". Κι έτσι είναι εδώ που τα λέμε. Ο θείος έχει αποδείξει ότι είτε με Μπάγεβιτς, είτε με Σεγκούρα, είτε με Λεμονή, είτε με Σόλιντ, είτε εύκολα, είτε δύσκολα τον τίτλο θα τον πάρει. Γιατί θα πρέπει να σκάσει ένα σκασμό λεφτά σε κάποιον κύριο Βαλβίδα όταν μπορεί να φτάσει στο ίδιο αποτέλεσμα με μόλις 500 μύρια που θα πάρει ο Τιμούρης; Και δεν θα του κάνει και κόνξες, δεν θα το παίζει δύσκολος, δεν θα ζητάει συνέχεια παίκτες.
Τι; Ετσι βγάζει κακό όνομα προς τα έξω; Επειδή διώχνει τον προπονητή που του πήρε το νταμπλ; Και λοιπόν; Νομίζει κανείς ότι ιδρώνει το αυτί του Χόχου για κάτι τέτοια; Αυτά ενδιαφέρουν τους γαύρους που έχουν φάει το τυράκι που έριξε μια φορά περί δημιουργίας μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας και ονειρεύονται από τότε "μεγαλεία από τη Γαλλία". Το θέμα όμως δεν είναι τι θέλουν οι γαύροι. Το θέμα είναι τι θέλει ο ίδιος.
Κι αυτό που θέλει ο ίδιος είναι να παίρνει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα για να περνάει απευθείας στους ομίλους κάθε χρόνο ώστε να τσεπώνει τον επόμενο τα σίγουρα λεφτά του Τσαμπιολί. Αφού τα έχουμε πει αυτά εδώ και καιρό... Είναι πολλά τα λεφτά, Αρη.
Και μη νομίζεις τώρα ότι ο Κόκκαλης είναι μόνος του σαν την καλαμιά στον κάμπο και θα έχει απέναντί του μόνο αυτούς που γούσταραν τον Βαλβίδα. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί που δεν τον πήγαιναν τον μέρμηγκα. Αυτοί που λένε "εντάξει μωρέ, πώς κάνετε έτσι, δεν έφυγε δα και ο Μουρίνιο!".
"Μα ήταν εργατικός, είχε αγωνιστικό πλάνο, είχε μάτι στο γήπεδο και έκανε τις αλλαγές που χρειαζόταν και επιτέλους είχαμε για πρώτη φορά έναν κανονικό προπονητή", τους απαντάνε οι υποστηρικτές του.
"Ασε ρε τώρα. Εδώ ο άνθρωπος μας φόρτωσε την παλτουδιά τον Οσκαρ κι άμα έβρισκε μπόσικο τον θείο θα μας φόρτωνε και τον Αλόνσο. Εναν νέο παίκτη δεν ανέδειξε! Με κάτω τα χέρια έχασε από την Ανόρθωση και μας ξεφτίλισε η Σεντ Ετιέν μέσα στον Καραϊσκο. Ασε που μας έβλεπε αφ' υψηλού, δεν έγινε ποτέ ένα με την ομάδα και είχε πάντα στο μυαλό του να την κάνει για την πατρίδα του" απαντάνε οι υπόλοιποι.
Γι΄ αυτό σου λέω. Θα φωνάξουνε, θα τσινίσουνε, αλλά θα τους περάσει. Κι άμα σηκώσουνε του χρόνου πάλι το κατσαρόλι ούτε που θα τους νιάξει ποιος ήρθε προπονητής ή ποιος έφυγε.
Οσο είναι καλά ο θείος, δεν έχουν ανάγκη από προπονητή...
Scratch: Και μέσα σ΄ όλα τα άλλα, ο θείος έβγαλε και άλλη είδηση μέσα από το ΔΣ. Θα συγκληθεί λέει γενική συνέλευση όπου θα συζητηθεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας, αλλά - ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ - με κατάργηση του δικαιώματος προτίμησης παλαιών μετόχων. Θέλει δηλαδή ο θείος ζεστό χρήμα για να κάνει μεταγραφές, ανοίγοντας την πόρτα στον γαύρο σε άλλους ισχυρούς παράγοντες (αλλά όχι στους παλιούς γιατί τα λεφτά τα θέλουμε αλλά δεν γουστάρουμε να μεγαλώσει κανείς το ποσοστό του). Είναι ωραίος ρε ο Χόχος!!!
* Ανέκδοτο με λύκο (παλιό, αλλά καλό, από ΠΑΟΚτσήδες για ΠΑΟΚτσήδες): Ητανε λέει στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ ο Ζαγοράκης (τότε που ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής), ο Τουρσουνίδης και ο Βρύζας. Πάει, λοιπόν ο Ζαγόρ στον Τουρσούν και του λέει χαμηλόφωνα:
- Ρε συ, το ξέρεις ότι έχουμε έναν λύκο στα αποδυτήρια;
-Κόψε ρε τις μαλακίες, του λέει ο Τουρσουνίδης.
- Nαι ρε σου λέω, έχουμε ένα λύκο, επιμένει ο Ζαγόρ.
- Ρε, άσε με λέμε, να απαντάει ο Τουρσουνίδης.
- Δεν με πιστεύεις; Περίμενε να δεις, του λέει ο Ζαγόρ.
Γυρίζει προς τον Βρύζα που καθόταν απέναντι και του φωνάζει:
- Ρε Ζήση, από πότε έχεις να σκοράρεις;
Και ο Βρύζας: Oυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθου (Μεταχρονολογημένες επιταγές.Μία απίστευτη ελληνική πατέντα! ) ΟΛΟΕΝΑ και δυσκολότερη καθίσταται σταδιακά η τραπεζική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, μέσω της προεξόφλησης επιταγών, καθώς τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν υποχρεωθεί, λόγω της κρίσης, να ανατρέψουν συναλλακτικές πρακτικές ετών, θέτοντας ταυτόχρονα αυστηρότερα κριτήρια στην αποδοχή των επιταγών. ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα στις συναλλαγές τραπεζών-επιχειρήσεων, οι τελευταίες στερούνται και τη δυνατότητα δανεισμού, μέσω των επιταγών «διευκόλυνσης» οι οποίες πλέον δεν γίνονται δεκτές από τις τράπεζες. Σημειώνεται ότι πρόκειται για τις επιταγές που εκδίδει ο ένας επιχειρηματίας στον άλλο, προκειμένου να τον διευκολύνει να πάρει δάνειο από την τράπεζα, χωρίς όμως στην ουσία να υφίσταται πραγματική οικονομική συναλλαγή. Στην προσπάθειά τους οι τράπεζες να αντιμετωπίσουν το μαζικό κύμα επιταγών διευκόλυνσης, ζητούν πλέον και την ταυτόχρονη κατάθεση των τιμολογίων και των παραστατικών που αποδεικνύουν την εν λόγω συναλλαγή, ακόμη και από τους παλαιούς πελάτες τους. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες δυσκολεύουν συνολικά τα κριτήρια αποδοχής των μεταχρονολογημένων επιταγών, που μέχρι να ξεσπάσει η διεθνής κρίση, γίνονταν δεκτές με ευκολία ως εγγύηση για τη χορήγηση κεφαλαίων κίνησης. Έτσι εκτός της απόρριψης των επιταγών διευκόλυνσης και του αιτήματος συνοδευτικών τιμολογίων και παραστατικών για κάθε επιταγή, προχωρούν ακόμη στην απόρριψη επιταγών μεγάλης διάρκειας (άνω των 6 μηνών) και απαιτούν επιταγές ολοένα και μεγαλύτερης αξίας προκειμένου να χορηγήσουν δάνειο. Συγκεκριμένα απορρίπτονται ως «εγγύηση» οι μεταχρονολογημένες επιταγές διάρκειας άνω των 6 μηνών, δημιουργώντας μείζον πρόβλημα στους επιχειρηματίες που βλέπουν, από τη μία τους πελάτες τους να πληρώνουν, λόγω κρίσης, με επιταγές ολοένα και μεγαλύτερης διάρκειας και από την άλλη τις τράπεζες να μην τις δέχονται ως εγγύηση για τη χορήγηση δανείου. Σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς, ο περιορισμός του χρόνου διάρκειας των επιταγών που προσκομίζονται προς προεξόφληση, πρακτικά σημαίνει ότι πολλές επιταγές θα παραμένουν ανενεργές (στα συρτάρια των δικαιούχων, σύμφωνα με την ορολογία της αγοράς) και μάλιστα σε μια περίοδο όπου ακόμη και άμεσοι ή έμμεσοι φορείς του Δημοσίου διακανονίζουν τις υποχρεώσεις τους, για λόγους καλύτερης αξιοποίησης των ιδίων διαθεσίμων τους, με επιταγές λήξεως 10μηνης περιόδου. Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις βλέπουν να συρρικνώνεται δραματικά και το πλαφόν προεξόφλησης, καθώς για παράδειγμα επαγγελματίας που μέχρι πρότινος προσκόμιζε στις τράπεζες επιταγές συνολικού ύψους 110.000 ευρώ, μπορούσε να πάρει δάνειο 100.000 ευρώ, σήμερα το ποσό του δανείου δεν ξεπερνάει τις 60.000-70.000 ευρώ, ανάλογα με την ταυτότητα του πελάτη αλλά και τη σχέση του με την τράπεζα. Εκτός από την προηγούμενη πρακτική, οι τράπεζες δεν επιθυμούν ολόκληρο το ποσό του δανείου να καλύπτεται με λίγες επιταγές μεγάλου ύψους. Προτιμούν «διασπορά» σε μεγάλο αριθμό εκδοτών, καθώς αυτό σημαίνει αυτομάτως και μικρότερο κίνδυνο. Η εξέλιξη αυτή πρακτικά σημαίνει ότι περιορίζεται για τις επιχειρήσεις η ευχέρεια που είχαν να εισφέρουν πολλές και μεγάλης αξίας επιταγές για προεξόφληση, αντιμετωπίζοντας εμμέσως πλην σαφώς μεσοπρόθεσμα προβλήματα λήψης κεφαλαίου κίνησης. Τέλος δραματική επιδείνωση κατέγραψαν οι ακάλυπτες επιταγές κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2009, όπου το σύνολό τους διαμορφώνεται στα 712,6 εκατ. ευρώ, όσα περίπου ολόκληρο το πρώτο εννεάμηνο του 2008.
Ο θόλος από τσιμέντο που βλέπετε στην φωτογραφία, έχει διάμετρο 107 μέτρα και βρίσκεται στο μέσο του Ειρηνικού ωκεανού, στο πανέμορφο νησάκι Runit το οποίο αποτελεί τμήμα της ατόλλης Enewetak. Θα αναρωτηθήκατε βεβαίως, τι στο καλό γυρεύει ένα τέτοιο τερατούργημα σε ένα τόσο παραδεισένιο μέρος. Να σας πούμε λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος θόλος, που για να φτιαχτεί ξοδεύτηκαν 239 εκατομμύρια δολάρια, καλύπτει έναν κρατήρα ίσου περίπου πλάτους και βάθους 9 μέτρων, απομεινάρι της πυρηνικής δοκιμής με την κωδική ονομασία Cactus, που έγινε στις 5 Μαϊου 1958. Γιατί όμως να ξοδέψουν τόσα λεφτά για να καλύψουν έναν κρατήρα? Γιατί μέσα σε αυτόν, τοποθέτησαν 84,927 κυβικά μέτρα χώματος και συντριμμιών από 43 ατομικές και θερμοπυρηνικές εκρήξεις που έγιναν στις ατόλλες Bikini και Rongelap μεταξύ των ετών 1948 kai 1958. (Τα μαύρα "στίγματα" που βλέπετε πάνω στον θόλο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά άνθρωποι)
Εγώ κύριοι ασχολούμαι με βαρετά πράγματα… Επιτόκια, τιμές μετάλλων, πετρελαίου, και καλαμποκιού, λογιστικούς κανόνες… Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από τους λογιστικούς κανόνες. Ίσως οι Ελληνικοί νόμοι να είναι πιο βαρετοί, ξέρετε, τα φωτογραφικά άρθρα που λένε τι γίνεται την Τρίτη εκτός αν έχει βρέξει οπότε ισχύει το «123/αβγ-456», ή, κατά παρέκκλιση της «876/92-θ Υπουργικής Αποφάσεως, ως αυτή τροποποιήθηκε από το ΠΔ τάδε».
Κάποια νύχτα του χειμώνα πέρασε μία τροποποίηση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου ΔΛΠ 39, που ελάχιστοι κοινοί θνητοί την κατάλαβαν πλην των ορκωτών ελεγκτών, κάτι σκοτεινών τραπεζοποντικών, και φυσικά του ταπεινού αρχαιοπτέρυγα που τα διαβάζει αυτά όταν θέλει να γράψει κάποιο «έξυπνο» σχόλιο.
Η τροποποίηση βγήκε πράγματι νύχτα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και ούτε λίγο ούτε πολύ επιτρέπει την αποτίμηση ορισμών πραγμάτων στις αποθήκες των τραπεζών, όχι στο συντηρητικό «lower of cost or market» (αυτό είναι για τα αμερικανάκια), ούτε καν στο «mark to market» αλλά στην νέα εκδοχή κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης που αποτιμά την αποθήκη στην αξία που θα είχε αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Θα το ονομάσω «mark to hypothetical market». Τα «τοξικά» ευρωπαϊκά χαρτοφυλάκια βαπτίστηκαν υγιή και κάτι Γερμανικές τράπεζες γλύτωσαν ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων.
Σαν να έχετε σπίτι σας δύο σακούλες σκουπίδια, να τα βαφτίσετε λίρες και να λέτε «είμαι καλά είμαι καλά πολύ καλά». Ή αλλιώς, «το τρομπάρισμα της φούσκας». Ή «πως θα αναβάλω την αλήθεια για του χρόνου»
Λέει, λοιπόν, τι έγραφε σήμερα η Ναυτεμπορική:
«Ενισχυμένα κέρδη κατά 532 εκατ. ευρώ και καθαρή θέση κατά 1,22 δισ. ευρώ εξασφάλισε για τις τράπεζες η εφαρμογή της αναπροσαρμογής του ΔΛΠ 39 κατά την προηγούμενη χρήση, αποφεύγοντας έτσι τις υψηλές ζημιές που θα επέφερε η αποτίμηση κινητών αξιών του χαρτοφυλακίου τους σε τρέχουσες τιμές». (http://www.naftemporiki.gr/)
Τα δημοσιευμένα κέρδη (και καθαρές θέσεις) είναι αυτές που «ΘΑ» ήταν, «ΑΝ» όλα ήταν καλά.
Αντί «ενισχυμένα» θα έπρεπε να λέει «παραποιημένα»… Πόση όμως είναι η παραποίηση; 532 εκατομμύρια; Ή 5.320 εκατ.; Δεν μπορεί να είναι 50 δις εκατ. Ή μπορεί;
Συνειδητοποιούμε τι γίνεται ;;;
Η κυνική μου προσέγγιση λέει ότι σε δύσκολους καιρούς όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η συντηρητική και ειλικρινής αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων είναι καθοριστική για την στοιχειώδη λειτουργία μιας αγοράς. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι «φταίει η αγορά». Την στιγμή όμως που τα νούμερα των ισολογισμών είναι νομίμως ψεύτικα, ούτε αγορά υπάρχει ούτε τίποτα, και πάμε για μεσαίωνα.
Η είδηση ότι η Έφη Θώδη νοσηλεύεται από το Σάββατο το βράδυ σε ψυχιατρική πτέρυγα δημόσιου νοσοκομείου δεν ξάφνιασε κανένα νοήμονα άνθρωπο που παρακολουθεί εδώ και μήνες την αγωνιώδη προσπάθεια του λεγόμενου «Trash Star System» να το πετύχει! Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που η τηλεοπτική αρένα στέλνει στην απόγνωση, σε δρόμους δύσκολους και σκοτεινούς, αυτούς που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη δαιμονιώδη προβολή από τις τηλεοπτικές εκπομπές, οι παρουσιαστές των οποίων επιδιώκουν να σπάσουν τα όρια κάθε αντοχής ανθρώπων με μειωμένες αντιστάσεις. …
Η ιστορία είναι παλιά, αλλά πάντα η ίδια. Οι αδυσώπητοι όροι της αγοράς, η δύναμη του Μέσου, η θέληση των ανθρώπων που δεν μετρούν αντοχές, δυνάμεις, παρά βαδίζουν μόνο με γνώμονα το μέτρο της θεαματικότητας των εκπομπών τους, έκαναν πάλι το θαύμα τους. Μετέτρεψαν μια γνήσια λαϊκή γυναίκα, που έβγαζε το ψωμί της στα πανηγύρια των χωριών, σε ένα δυστυχισμένο πλάσμα, που κατέληξε να μαζεύει τα απομεινάρια της ζωής της σε ένα δημόσιο ψυχιατρείο.
Η περίπτωση της Εφης Θώδη δεν είναι η μοναδική. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Όσο υπάρχουν μεσημεριανές εκπομπές, διευθυντές ειδήσεων και παρουσιαστές τηλεόρασης, που νοιάζονται μόνο για τη διαπόμπευση των αδύναμων να αντιδράσουν ανθρώπων, μια Εφη Θώδη θα θυσιάζεται πάντα.
Τη διέσυραν μέχρι τελικής πτώσης… Την έντυσαν Κλεοπάτρα, να κάνει μπάνιο μέσα σε μπανιέρα γεμάτη με γάλα, την έβαλαν να κάνει ιππασία, την έντυσαν με ρούχα διάσημων μόδιστρων, την ξάπλωσαν με νεαρούς άνδρες σε κρεβατοκάμαρες, την έβαλαν να τριγυρνάει με ένα αρνί στην πασχαλινή αγορά, σε νυχτερινό μαγαζί στο Κολωνάκι ή να συνομιλεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, τον οποίο υποδυόταν γνωστός μίμος της μικρής οθόνης, να δίνει τάχα λύσεις σε πολιτικά ζητήματα. …
Ακόμη και όταν σιγουρεύτηκαν ότι συνομιλούν με ένα «καμένο χαρτί», κανείς δεν έκανε πίσω. Όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια που φιλοξενούν ανάλογες μεσημεριανές εκπομπές, άλλος λίγο άλλος πολύ, σηκώνουν το βάρος μιας ηθικής αυτουργίας στη σοβαρή διαταραχή της ψυχικής υγείας της Εφης Θώδη.
Οι Η.Π.Α., γνωρίζοντας από πολύ πριν το εσωτερικό τους πρόβλημα, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα, κατάφεραν να το εξάγουν με επιτυχία, μεταφέροντας το, μεταξύ άλλων, με τη βοήθεια των χρηματοπιστωτικών μεγαθηρίων τους (Citibank - Lehman) και «εισπράττοντας» τεράστια ποσά από τη Γερμανία (άνω του 1,2 τρις € από ιδιώτες και τράπεζες), καθώς επίσης από την υπόλοιπη Ευρώπη. Στη συνέχεια οι αμερικανοί κυβερνήτες, σκεφτόμενοι λογικά, θα επιχειρήσουν μέσω της υποτίμησης του νομίσματος τους (δεύτερο στάδιο - αύξηση της προσφερόμενης ποσότητας χρημάτων κλπ), τη μείωση του χρέους τους εις βάρος των δανειστών τους (Κίνα, Ιαπωνία κ.α.), έχοντας πιθανότατα το στόχο να επανακάμψει αναδιαρθρωμένη η οικονομία τους και να ηγηθούν ξανά στον πλανήτη (τρίτο στάδιο).
Βέβαια, έχουν να αντιμετωπίσουν μία σειρά προβλημάτων, τα οποία δεν είναι καθόλου εύκολα στην επίλυση τους. Μερικά από τα πλέον ανησυχητικά, τόσο για τις Η.Π.Α., όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι τα παρακάτω:
Αν στη θέση του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια του τελικού, ήταν η ΑΕΚ, ακόμη θα συζητούσαμε για τις αδικίες εις βάρος της "αιώνιας" κατατρεγμένης από Θεούς και δαίμονες. Αν η ΑΕΚ βρισκόταν μόλις στο 4ο λεπτό του τελικού πίσω στο σκορ με γκολ από καταφανή θέση οφσάιντ, ακόμη θα συζητούσαμε για την αδικία και για την παράγκα του Ολυμπιακού. Αν η ΑΕΚ έμενε με 9 παίκτες για περισσότερα από 20 λεπτά στη διάρκεια του τελικού, ακόμη θα συζητούσε το πανελλήνιο για τη διαιτησία του Κάκου θεωρώντας την όχι μόνο άδικη αλλά και προκλητική. Αν η ΑΕΚ έχανε τον καλύτερό της παίκτη με κίτρινη -την ώρα των πανηγυρισμών- επειδή νωρίτερα δεν είχε δει την κίτρινη κάρτα, ακόμη όλοι θα μιλούσαν για το παρακράτος του Κόκκαλη στο ποδόσφαιρο. Όλοι τότε θα έλεγαν ότι την κάρτα ο διαιτητής τη δείχνει στον παίκτη κατά πρόσωπο και όχι με την πλάτη γυρισμένη γιατί τότε ο ποδοσφαιριστής ενδέχεται να μην την αντιληφθεί όπως συνέβη με τον Γκαλέτι. Κι ίσως τότε, ο Κάκος να θεωρούνταν δολίως σκεπτόμενος... Όλα αυτά αν επρόκειτο για παίκτη της ΑΕΚ. Οι παίκτες του Ολυμπιακού αν αποβάλλονται φταίνε γιατί παραβίασαν κανονισμούς. Αν ο Αλεξόπουλος ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού κι έκανε με τόσο προφανή τρόπο, χέρι στην περιοχή, όλοι τώρα θα έλεγαν ότι ο κύριος Κάκος μην καταλογίζοντας το πέναλτι, διαμόρφωσε το αποτέλεσμα. Αν στη θέση του Άλβες που παραλίγο να κόψει το ποδόσφαιρο στον Ντάρμπισαϊρ με μαρκάρισμα. χασάπη από πίσω ήταν παίκτης του Ολυμπιακού, σήμερα και για πολλές ημέρες, θα μιλούσαμε για την αποβολή που αδίκως δε χρεώθηκε στον εν λόγω παίκτη. Αν το. αλάνι της Εθνικής ήταν παίκτης του Ολυμπιακού, όλοι θα μιλούσαν για τον Κόκκαλη που εκτρέφει και χαϊδεύει αλήτες στο Ρέντη. Σήμερα κανείς δε μιλά για την "αλήτικη" συμπεριφορά επαγγελματία ποδοσφαιριστή που συμπεριφέρθηκε με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο και ποτέ δε ζήτησε συγνώμη για τις πράξεις του. Αν στη θέση του Γεωργέα ήταν παίκτης του Ολυμπιακού, όλοι σήμερα αλλά και για πολλές ημέρες θα μιλούσαν για τις φάσεις που ο Κάκος του χάρισε την κίτρινη κάρτα. Και ήσαν πολλές.Αν όλα αυτά συνέβαιναν από την. ανάποδη και τελικά η ΑΕΚ έχανε το κύπελλο όπως παραλίγο να το χάσει ο Ολυμπιακός, όλοι θα μιλούσαν για τη "σφαγή" του αιώνα! Τώρα που στη θέση της ΑΕΚ ήταν ο Ολυμπιακός που δεν κώλωσε, που δε. μάσησε, που δεν πτοήθηκε, που δεν έκλαψε, που δεν έκανε παντιέρα την αδικία την οποία υπέστη, όλοι μιλούν για τον τελικό του αιώνα με ρεσιτάλ διαιτησίας από τον κύριο Κάκο και τους βοηθούς του. Αν όμως συνέβαιναν όλα αυτά σε άλλη ομάδα, θα είχε ρίξει σχεδόν από την αρχή λευκή πετσέτα. Αν... O Ολυμπιακός όμως δεν είναι ΑΕΚ. Δε μοιάζει με καμία ελληνική ομάδα γιατί μάχεται και δεν κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα! Γι' αυτό είναι πρώτος! Κι ως γνωστόν, ο πρώτος είναι. πρώτος και ο δεύτερος τίποτα! Και μην ξεχνιόμαστε ότι η ΑΕΚ είχε ευνοϊκή διαιτησία για να φθάσει στον τελικό. Θυμηθείτε τα δύο παιχνίδια με την Ξάνθη και κανονικά δεν θα έπρεπε να παίζει το Σάββατο το βράδυ αντίπαλος με τον Ολυμπιακό. Για όλα όσα σας προαναφέραμε δεν είδαμε να γίνεται κουβέντα. Θυμάστε όλοι όμως τι έγινε μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη όταν δύο παίκτες του δικέφαλου του Βορρά αποβλήθηκαν σωστά. Τότε λίγο έλειψε να πέσει μέχρι και η κυβέρνηση. Βουλευτές, νομάρχες και όποιος άλλος μπορούμε να φανταστούμε βγήκε και μίλησε για την "σφαγή" του ΠΑΟΚ. Τώρα τι έγινε; Τίποτα ε; Μόνοι μας και όλοι σας και έτσι μας αρέσει καλύτερα.
Με μια τροπολογία αστραπη που κατατέθηκε το βράδυ της Πέμπτης στη Βουλή, παρατείνεται για τρία χρόνια το καθεστώς που δίνει τη δυνατότητα στους εκδότες να διαθέτουν το 3% του τζίρου των επιχειρήσεων τους χωρίς παραστατικά και με ελάχιστη φορολόγηση, γεγονός που τους επιτρέπει οποιεσδήποτε συναλλαγές με τρίτα πρόσωπα.
Το εκδοτικο παρακρατος κερδισε αυτη τη μαχη απο την Κυβερνηση, καθως η τελευταια συνθηκολογησε βαζοντας ενεχυρο τις θυσιες που απο εσενα ζηταει.
Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση δίνεται προνομιακό δικαίωμα στους εκδότες, ενώ με αυτή την απόφαση το κράτος θα έχει σημαντική απώλεια εσόδων μέχρι και το 2012.Αυτη η ρύθμιση ειναι ντροπή αφου δινει το απαράδεκτο δικαίωμα στους εκδοτες να διαθέτουν μαύρα ταμεία.
Τα δικαιωματα περι ισονομιας δεν εχουν καμια αξια ουτε για το ανυπαρκτο κρατος και φυσικα ουτε για το εκδοτικο παρακρατος (νεο και παλιο).
