Μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις των νεοελλήνων είναι οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Ο κάθε ένας που έχει ένα μπλοκ επιταγών στα χέρια του δημιουργεί αυτόματα εκ του μηδενός νέα χρήματα! Τα χρήματα αυτά, φυσικά, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο υποχρεώσεις και κάποτε φτάνει ο κόμπος στο χτένι...
Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι στο παρελθόν ήταν παράνομο να προεξοφλεί η τράπεζα μεταχρονολογημένες επιταγές. Είχε, μάλιστα, δημιουργηθεί σάλος από το γεγονός ότι η τράπεζα του αείμνηστου Καψάσκη είχε αφήσει έτη φωτός πίσω τους ανταγωνιστές της σε αυτή τη δραστηριότητα. Κι ήρθε τότε ο κ. Παλαιοκρασσάς, αν θυμόμαστε καλά, για να καλύψει νομοθετικά -και μάλιστα αναδρομικά- την προεξόφληση μεταχρονολογημένων επιταγών.
Οι επιταγές, όμως, είναι... πληρωτέες με την εμφάνισή τους και το «κόλπο» της μεταχρονολόγησης είναι μία καθαρά ελληνική πατέντα. Αν προσπαθήσετε να το εξηγήσετε σε ένα ξένο το πώς ακριβώς λειτουργεί, θα δυσκολευτεί να σας καταλάβει.
Για να μετρήσουμε την πιστωτική επέκταση θα πρέπει κανονικά να συνυπολογίσουμε στα τραπεζικά δάνεια και τις μεταχρονολογημένες επιταγές. Μπορεί να μην πρόκειται για επίσημο δανεισμό, αλλά στην πράξη πρόκειται για δάνεια. Μοιάζει να πρόκειται για άτοκο δανεισμό, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Στο τέλος πάντα κάποιος πληρώνει το κόστος. Πάρτε για παράδειγμα τις τιμές των προϊόντων. Όλοι αναφέρονται στις διαφορές των τιμών των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ μεταξύ της ελληνικής και της γερμανικής αγοράς. Εκεί, όμως, στη Γερμανία, οι βιομηχανίες δεν πληρώνονται μετά από 8 μήνες με τη μέθοδο των μεταχρονολογημένων επιταγών. Η ελληνική πρακτική έχει κόστος και το κόστος αυτό το πληρώνει τελικά ο καταναλωτής.
Σε κάποιες εποχές που ο τραπεζικός δανεισμός ήταν άπιαστο όνειρο για πολλούς επαγγελματίες, οι επιταγές έπαιξαν τον... αναπτυξιακό τους ρόλο. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα αυτό συνέχισε να λειτουργεί και όταν δεν υπήρχε λόγος, όταν τα επιτόκια ήταν αρκετά χαμηλά. Μόνο που τώρα πια οι επιταγές χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για κατανάλωση. Για καινούργια αυτοκίνητα, για διαμερίσματα, για εξωτικές διακοπές. Δημιουργήθηκε μία νέα τάξη ανθρώπων που ζούσε πλουσιοπάροχα με δανεικά, τα οποία τους τα πρόσφερε απλόχερα η αγορά.
Πολλά από τα κανόνια που σκάνε σήμερα στην αγορά έχουν να κάνουν με το σύστημα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Δεν πληρώθηκε μία επιταγή, δεν πληρώθηκαν δύο και στο τέλος ο έμπορος ανακάλυψε ότι το ντόμινο μόλις είχε ξεκινήσει κι ότι ο ίδιος είναι πολύ αδύναμος για να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Κι αυτός με τη σειρά του δεν πλήρωσε τις υποχρεώσεις του και ούτω καθεξής.
Η κρίση θα τελειώσει για την ελληνική αγορά όταν σκάσει και η τελευταία επιταγή! Όταν εξαερωθεί το πλασματικό χρήμα που υπάρχει αυτή την στιγμή και τροφοδοτεί επιχειρηματικές ψευδαισθήσεις και ασύδοτες συμπεριφορές. Ίσως είναι και μία ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε από μόνοι μας αυτή την κατάσταση μια για πάντα και να κλείσουμε τη... στρόφιγγα των μεταχρονολογημένων επιταγών.
Όπως συμβαίνει, δηλαδή και στον υπόλοιπο κόσμο...
Θανάσης Μαυρίδης στο capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου